Alles zat mee. Nou ja, alles? Bijna alles.

Er zijn van die dagen dat alles tegen zit, maar ook dagen dat alles mee zit. Het begon met een onverwachte brief. Bedankje voor een pakketje dat een Joodse Gemeente had gestuurd naar een van haar leden. Bij dat pakje zat dus ook mijn Poerim-brief. Aan het eind van dat Poerim-schrijven schreef ik 'Lechajim' - 'op het leven' zoals de letterlijke vertaling luidt. Die paar wellicht onbetekenende woorden maakten iets los. Ik citeer: "mijn vrouw en ik zullen nooit vergeten dat u bij ons kwam op 3 augustus 2000. Onze dochter was geheel onverwachts overleden en binnen een mum van tijd stond u voor onze deur, diezelfde dag. Dat deed goed, was geestelijke en versterkende voeding. Het hielp ons om met het verlies van onze dochter te leren leven, het te leren aanvaarden als deel van ons leven. Ons leven met onze geliefde dochter die, ook al is zij overleden, altijd deel blijft uitmaken van ons leven. Wij praten over haar, komen nog altijd mensen uit haar leven tegen, dingen van haar tegen, zetten bloemen, soms kaarsen bij haar foto, verzorgen haar graf waar bijna wekelijks verse bloemen staan. Zo leeft zij met ons leven verdere mee. Ook u schreef over aanvaarding."

En ook vandaag de oplossing van een probleem. Enige dagen gelden ontving ik een email van mijn vriend Vsevolod Chentsov, de ambassadeur van Oekraïne in Nederland. Hij heeft me een paar keer geholpen om in Oekraïne iets van de grond te krijgen wat zonder zijn hulp niet zou zijn gelukt. Hij heeft zijn regering onder druk gezet om vaart te zetten met de opsporing van de man die bijna rabbijn Mendel Cohen uit Mariupol had vermoord. Hij heeft ook rabbijn Axelrod uit Cherkassy geholpen om toestemming te krijgen om een leegstaande bibliotheek, ooit het eigendom van de Joodse gemeente, te mogen gebruiken als synagoge. Maar nu waren even de rollen omgekeerd. De ambassadeur riep mijn hulp in. Voor een ernstig ziek Joods meisje was in Oekraïne €40.000 ingezameld. Haar leven zou in Israël gered kunnen worden. Helaas bleek het onmogelijk om het bedrag vanuit Oekraïne rechtstreeks naar Israël over te maken. De reden? Israël accepteert niet zomaar geld uit Oekraïne zonder de exacte afkomst te kennen. En dus zal voor ieder tientje moeten worden aangegeven waarvandaan het bedrag afkomstig is. Op zichzelf een prima eis, alleen in dezen onuitvoerbaar en dus dreigde de reddingsoperatie te mislukken en het meisje komen te overlijden. Hoe en waarom mijn vriend de ambassadeur bij deze reddingspoging betrokken werd, weet ik niet en is verder volstrekt onbelangrijk. Wat ik wel weet was het beroep dat op mij werd gedaan om de €40.000 vanuit Oekraïne naar Israël te krijgen, rechtstreeks naar het ziekenhuis waar de ingewikkelde en levensreddende operatie zou moeten plaatsvinden. Vanochtend kreeg ik te horen dat de operatie financiën was geslaagd. Het geld was via een van mijn netwerken vanuit Oekraïne via X naar Israël gekomen. De echte operatie, die zeker het gewenste resultaat gaat opleveren, is geslaagd. Wat was mijn rol? Een klein schakeltje in een lange keten. Wat prachtig dat ik dat kleine nauwelijks zichtbare schakeltje mocht zijn, want hoe klein en bijna onzichtbaar dat schakeltje ook is, als het had ontbroken…

En ook een hoogbejaarde vrouw die lid wilde worden van de Joodse Gemeente om te zijner tijd begaraven te mogen worden op de Joodse begraafplaats. Hoogbejaard, afkomstig uit Hongarije, spreekt nauwelijks Nederlands, heeft haar hele leven niet in Nederland gewoond, geen familie, geen documenten die haar Jood-zijn kunnen aantonen. Maar omdat ze Joods begraven wil worden zal haar Jood-zijn wel aangetoond moeten worden. Haar oom was rabbijn in Budapest, haar vader was chazan, voorzanger. Zij woonde in die en die straat. Haar moeder…enfin een heel verhaal van een parmantig ogende dame die duidelijk richting dementie gaat. Ik laat haar haar afkomst in het Hongaars opschrijven. Zij zal zeker de waarheid neerschrijven want ze is te afwezig om onwaarheid te verkondigen. Haar verhaal stuur ik naar een collega in Budapest en binnen vijf minuten ontvang ik de mededeling dat het verhaal helemaal klopt. Sterker nog, mijn Hongaarse collega is de rabbijn van precies dezelfde synagoge waar haar vader de chazan was en haar oom de rabbijn. Haar verhaal klopt dus helemaal en ze is inmiddels lid en na 120 jaar kan ze Joods begraven worden. en laat haar dan tot die tijd genieten van haar leven als lid van de Joodse Gemeente.

Het was een mooie dag! Alles zat mee. Nou ja, alles? Bijna alles, want ik bleek op een of ander facebook te staan op de foto met mijn vriend burgemeester Marcouch. Compliment? Ja en neen. Want het was de Facebook pagina van een bekende haatpreker die niet gecharmeerd was dat Marcouch met mij ergens op een foto stond.

 

Gedurende coronatijd houdt Opperrabbijn Jacobs een dagboek bij voor het Joods Cultureel
Kwartier. NIW publiceert deze bijzondere stukken dagelijks op https://niw.nl/category/dagboek/

 

 

 

 

 

Met vriendelijke groet בברכת כל טוב 

 

      

 

Binyomin Jacobs, opperrabbijn

Ned. College voor Rabbinale Zaken

Inter Provinciaal Opperrabbinaat

Rabbinical Center of Europe

European Jewish Association

Sinai Centrum