Gezocht: aardappelschilmesje

Hoewel het bijna Pesach is en ik me normaliter zou moeten bezighouden met de grote Pesach schoonmaak, gaat het gewone werk gewoon door. Wel Pesach, niet Pesach. Een telefoontje van een mij onbekende mevrouw. Helemaal overstuur biedt ze mij haar excuus aan omdat ze mij vier jaar geleden ‘had overrompeld’. Dat stoort haar al vier jaar. Slapeloze nachten heeft ze ervan en nu dus eindelijk heeft ze de stoute schoenen aangetrokken om mij vergiffenis te vragen voor haar ongepaste optreden naar mij toe. Geen idee waarover dit gaat. Ik ken de hele vrouw niet, nog nooit van gehoord. Uiteraard heb ik haar volledig vergeven maar zit ik nu met een probleem. Ik voel me schuldig dat ik haar, de onbekende, kennelijk vier jaar lang heb gekwetst, het zou namelijk een totaal verzinsel kunnen zijn, maar misschien ook niet. En dus had ik vannacht haar slapeloze nacht!

Nadat ik gisteravond 1/ aan een web seminar met zo’n 120 deelnemers van OJEC, overlegorgaan Joden Christenen, een bijdrage had mogen leveren over Pesach, 2/ in Arnhem handgebakken matzes had afgeleverd bij het bestuur die voor de verdere verspreiding gaat zorgen, 3/ vanavond mocht optreden bij een livestream over Pesach, 4/ ik voor Family7 TV een praatje heb gehouden over de verkiezingen in Israel, mocht ik 5/ aan de ambassadeur van Oekraïne in Nederland drie matzes uitdelen. Eén voor hemzelf (Joods), één voor de (Joodse) Premier en de derde voor de (Joodse) President.

Fijn dat er zoveel bezorgdheid is over de ramadan en de avondklok. Maar wat met de Seideravond? Maar helaas zijn wij zo klein (geworden) dat daarvoor totaal geen oog meer is en velen de familieavond bij uitstek in eenzaamheid zullen moeten doorbrengen. Wel kreeg ik een aantal telefoontjes of ik even kon regelen dat gasten na de Sederavond gewoon over straat kunnen lopen zonder boete te krijgen. Een lieve door-en-door goede vrouw verzocht mij om even Rutte te bellen en toestemming te vragen dat haar twee gasten zonder problemen na de Sederavond naar huis mogen lopen. Ik kon dan aan Rutte beloven dat we niemand zouden vertellen dat hij voor deze twee gasten toestemming had verleend. Hoe ik haar ook probeerde uit te leggen dat het zo niet werkt, het drong niet door. Maar toen ik haar adviseerde dat ze zelf Rutte mocht bellen en ik haar wel het mobiele nummer van Rutte zou geven, gaf ze mij te verstaan dat dat niet realistisch is. Mijn diagnose als rabbijn met meer dan 40 jaar ervaring in de psychiatrie: ze gaat selectief om met de realiteit. Hoewel, ik moet dat helaas toegeven, ik soms de realiteit van de coronamaatregelen ook niet altijd kan vatten. Neem nou bijvoorbeeld mijn echtgenote. Dit jaar met Pesach zijn we niet, zoals vorig jaar, bij de kinderen in Montreal. Omdat we al jaren achtereen Pesach niet meer thuis waren, had Blouma het hele Pesach servies aan een jong gezin gegeven dat toen voor het eerst in Nederland was om de gelederen van de rabbijnen te komen versterken. En dus moest er een nieuw servies, potten en pannen en verder keukengerei worden aangeschaft, waaronder een aardappelschiller. Op zichzelf is de aanschaf van een aardappelschiller geen probleem, maar hier bij de AH toch wel, want hoewel ze de aardappelschiller braaf in haar mandje had gelegd, bleek het onbetaalbaar. Reden: Omdat een aardappelschilmesje onder alcohol valt en alcoholische dranken niet na 20:00 uur verkocht mogen worden en zeker niet aan klanten die jonger zijn dan 16 jaar, kon, zo gaf de caissière aan, mijn echtgenote het mesje niet betalen. Hoewel mijn echtgenote al enige tijd geleden de 16 was gepasseerd en zich dus bijzonder gevleid voelde met de haar toebedeelde leeftijd, hebben we nog steeds geen aardappelschilmesje en speciaal is dat lastig met Pesach vanwege de grote hoeveelheid aardappels dat gegeten wordt. Bij deze dus een oproep: wie heeft er nog een Pesach aardappelschilmesje over?

Gedurende coronatijd houdt Opperrabbijn Jacobs een dagboek bij voor het Joods Cultureel
Kwartier. NIW publiceert deze bijzondere stukken dagelijks op https://niw.nl/category/dagboek/