Gender-extremisme, een brug te ver.

Er zijn van die mensen die als levensdoel hebben het kwetsen van de medemens. Als de ander zich naar voelt zijn ze pas echt tevreden. Zo’n figuur had ik vandaag aan de telefoon. Ik probeerde hem uit te leggen dat hij kwetst en dat mensen hem daarom niet mogen. Zijn volstrekt eerlijke antwoord was dat hij geen vrienden heeft en pas echt tevreden is als mensen hem na afloop van de synagogedienst negeren. Maar ik had ook een zoom ontmoeting met iemand die echt op zoek is naar mogelijkheden om de medemens juist te helpen en in wiens woordenboek ‘kwetsen’ niet voorkomt. Vanuit de Joodse filosofie redenerend is de mens zeker niet van nature slecht, maar ook niet van nature goed. Toeval bestaat niet, alles geschiedt zoals het moet geschieden, maar het is wel aan de mens om te kiezen tussen goed en kwaad. En als ik dus deze twee tegenpolen vandaag ontmoette, en dat heeft dus kennelijk zo moeten zijn, dan zal daar voor mij een les in besloten liggen waarmee ik iets moet. Waarom blijf ik maar doorschrijven met mijn dagboek in coronatijd, vroeg ik mezelf af. Vrijetijdsbesteding? Naamsbekendheid? Afreageren? Observeren? Anderen een spiegel voorhouden? Waarschuwen? Mensen met mijn woorden tot steun zijn? Na enige interne filosofie kwam ik in mezelf tot de conclusie dat het een combinatie moet zijn van al deze factoren, maar dat de hoofdzaak bij mij toch ligt in de ‘waarschuwing’ en ‘tot steun zijn’. En dus hoop ik dat de bijna gediplomeerde kwetser dit dagboekje leest en zichzelf gaat bijsturen. En hoop ik ook dat zijn tegenpool door mijn woorden zich gesteund weet en volhardt in het klaarstaan voor de medemens. Onze grote geleerde en filosoof Maimonides, die ook een arts was, schrijft in een van zijn werken dat het eten van een beetje ongezond minder schadelijk is dan te veel gezond. Uiteraard doelde hij niet op een beetje arsenicum, maar zijn benadering is duidelijk en begrijpelijk. Alles met mate, is zijn les. Betekent dat dan dat extreme inzet om de medemens te helpen niet juist is? Er bestaat toch goed en dus ook altijd beter!? Maar ook het doen van goed mag geen extreme vormen aannemen omdat een mens ook behoefte heeft aan rustpunten om juist in het goede te kunnen volharden. En dus kom ik terug bij mijn dagboek van eergisteren waarin ik waarschuwde voor het gevaar van polarisatie. Polarisatie is levensgevaarlijk voor de samenleving als geheel, maar de individuele polarisatie in de mens zelf is minstens net zo’n groot probleem ongeacht naar welke kant het polariseert, hoewel ik liever te maken heb met de extremist die extreem zich inzet voor het goede dan de bovenvermelde professionele kwetser.

Omdat ik vandaag langdurig in de auto zat had ik de gelegenheid om na te denken over een interessante e-mail die ik enige weken gelden ontving en die ik nog steeds niet had beantwoord. Een man, van wie ik vermoed dat hij de middelbare leeftijd reeds een flinke tijd geleden is gepasseerd, wilde lid worden van de Joodse Gemeente. Maar om lid te kunnen worden moet je wel Joods zijn. Aan mij de soms nare taak om dat Jood-zijn te onderzoeken en te bevestigen. Enfin, om dit dagboek niet te lang te maken, na enge contacten bleek de man Joods te zijn en is nu lid. En vervolgens ontving ik van hem een heel interessante waarschuwing over de nieuwste mallotigheid van onze luxemaatschappij: gender-neutraliteit. Hij waarschuwt tegen het fenomeen van gender-gelijkheid en de in zijn optiek levensgevaarlijke mogelijke gevolgen. Maar na oppervlakkige lezing distilleerde ik het volgende uit zijn e-mail:

Een medemens mag nooit gediscrimineerd worden, niet om zijn geloof, geslacht, lichamelijke of fysieke afwijking, geaardheid, ras of huidskleur. Maar, zet u schrap: het kan niet zo zijn dat er geen verschillende geslachten meer mogen bestaan. G’d heeft mannen en vrouwen geschapen. Maar zo mag er bijna niet meer gedacht worden. De hij en zij moeten uit het taalgebruik worden verwijderd! De mens moet ‘het’ zijn, anders is het discriminatie. Ik heb thuis een groot probleem want wij hebben twee toiletten, een met een D en een met een H. Dat heet dus al discriminatie, want ik moet er of één hebben voor D, H en N (gender neutraal) of drie.  Twee kan dus echt niet. De samenleving slaat door en alles wat doorslaat polariseert. Of het nu antisemitisme is of genderextremisme, het is een brug te ver, om even terug te denken aan de brullende Vitesse supporters!

 

Gedurende coronatijd houdt Opperrabbijn Jacobs een dagboek bij voor het Joods Cultureel Kwartier.

NIW publiceert deze bijzondere stukken dagelijks op https://niw.nl/category/dagboek/