NVWA: Neem een glas heerlijke wijn uit Judea en Samaria en wens Israël Lechajim!

 

Het is vandaag, voor u dus gisteren, Jom Ha’atsmaoet, de Onafhankelijkheidsdag van Israël. Israël is natuurlijk volledig afhankelijk van Hashem, onze G’d, maar volledig onafhankelijk van de Verenigde Naties. Maar waarom helemaal richting VN kijken?

Ik citeer uit een gerenommeerde Nederlandse krant:

“Hoe vreselijk het verhaal van de Joden ook was, toch was het in zekere zin een zegen dat ze verspreid werden in de diaspora. Ze hadden geen macht, en daarmee ook geen mogelijkheid om religieus gemotiveerd geweld uit te oefenen. En je ziet ook hoe het mis kan gaan als die macht er wel is, in de staat Israël.” Waar dit notoire antisemitische stuk stond? Dagblad Trouw. Ik zal de schrijver dezes hier niet bij name noemen, want dat vind ik te veel eer. Maar ik spreek wel mijn verbazing uit dat dit artikel zomaar is geplaatst en niemand erop reageert. Nou is soms niet reageren het best, maar anderzijds Trouw werd in 1943 opgericht als verzetskrant en streed dus tegen de nazistische denkbeelden. Wat hier staat is niet alleen antizionistisch maar zuiver antisemitisch! “Het was een zegen dat Joden verspreid waren in de diaspora…”.

Gelukkig had ik ook iets heel moois. In het NIW van deze week staat een oproep. Een mevrouw van net na de oorlog is in het bezit gekomen, via een erfenis, van een schilderij dat een zekere Benno Elkus had geschilderd vanuit zijn onderduikplaats in Denekamp, ook zijn geboorteplaats, en hij had dat schilderij geschonken aan zijn duikouders. De mevrouw wil het schilderij (terug)geven aan nazaten van Benno Elkus. Mijn oma was een Elkus uit Denekamp en de tante van Benno. Benno woonde na de oorlog in Melbourne en ik heb contact met Zvi Elkus, zijn zoon. Meteen heb ik hem gebeld en uiteraard ook de huidige eigenares van het schilderij. Het schilderij gaat zo spoedig mogelijk naar Australië. Maar voordien ga ik een gesprek regelen per zoom of whatsapp tussen de zoon van oom Benno en de dochter van de duikouders.  Zvi Elkus heeft mij inmiddels het oorlogsdagboek van zijn vader, de schilder van het bewuste schilderij, gestuurd.

Wat er verder de revue vandaag is gepasseerd? Een telefoontje van een Amerikaan die mij verzoekt om hem te helpen met het oprichten van een bedrijf in Nederland dat zich richt op de verkoop van cosmetica. Nou ben ik ten eerste niet zo goed in het oprichten van bedrijven en ten tweede heb ik weinig verstand van cosmetica! Geen idee waarom ik hierbij betrokken word, maar waarschijnlijk ziet men in de USA een andere taak voor een rabbijn dan in Nederland. Enfin, nee-zeggen is niet mijn sterkste kant en dus heb ik hem verzocht om e.e.a. per e-mail aan mij te sturen. Verder had ik een vrouw geholpen met de aanschaf van een wasmachine. Zij is straatarm, invalide en alleenstaand. Ik heb de wasmachine geregeld en vervolgens me gewend tot een Stichting die precies tot doel heeft om in dit soort situaties bij te springen. Netjes voorbesproken per telefoon met een van de bestuurders die mij enige tijd geleden had geattendeerd op de Stichting en vervolgens een brief gestuurd met verzoek om de wasmachine, die ik inmiddels al had betaald, te vergoeden. Tot mijn stomme verbazing ontving ik hedenochtend een schrijven waarin min of meer gesuggereerd wordt dat ik het geld in eigen zak wil steken en dat ik eerst een briefje moet brengen van een rabbijn dat de aanvraag gerechtvaardigd is. Als in de nabije toekomst iemand in nood zit en financiële ondersteuning nodig heeft is het mij nu wel duidelijk naar welke Stichting ik ze niet moet sturen. Een noodkreet van een goede vriend die echt in de misère zit. Een kapotte auto en geen geld om de garage te betalen. Een zieke man die nauwelijks nog kan lopen en een stoellift moet hebben, maar die wordt niet vergoed door de instanties…Het was dus wel een dag met veel narigheid. Overigens begon de dag met een e-mail van een van mijn gemeenteleden die zich keihard afvroeg waarom G’d het heeft laten gebeuren dat zoveel jonge Joodse soldaten moesten sneuvelen daags nadat in 1948 de Staat Israël onafhankelijk werd. “En Hij zag dat het goed was…” Velen van hen hadden net de concentratiekampen overleefd. En toch was het een fijne dag. Met tranen in mijn ogen zie ik Israël als een rots in de Joodse branding. Een van mijn kleinzonen is vandaag, Jom Ha’atsmaoet, in Israël aangekomen. Am Jisraeel Chaj – het Joodse volk leeft! Er werd aan de deur gebeld. Een niet-joodse vriend die ons een cadeautje komt brengen vanwege Jom Ha’atsmaoet. Een leuke beker made in Israël en een blik Humus. En nog iets: Een oude fluwelen zak met daarin een oude tallieth, gebedsmantel, en een oud paar Tefilin, gebedsriemen. De eigenaar was recentelijk overleden. Hij stond absoluut niet bekend als een religieus levende Jood, en toch had hij gebedsriemen en een gebedsmantel die duidelijk regelmatig gebruikt waren. Dezelfde vriend die die beker bracht en de Humus, made in Israël, bracht ook die fluwelen zak, een cadeau voor ons. Niet dat we dat nodig hebben, niet dat we er iets mee kunnen doen. Maar het is wel een verbinding met het verleden en de toekomst. Want door de eeuwen heen weten we ondanks alles te overleven omdat onze ouders, wij en onze nazaten vasthouden aan het geheim van onze existentie: Thora en Traditie. En niet te vergeten: mensen die, met gevaar voor eigen leven en geheel belangeloos, bereid waren onze ouders in huis te nemen als onderduikers. Daarom neemt Yad Vashem in Jeruzalem zo’n zichtbare plaats in. Vervolging, niet-Joden die zich hebben ingezet om ons te redden en Jeruzalem, onze eeuwige hoofdstad. Laat Trouw, de voormalige verzetskrant, daar aandacht aan besteden. En richting NVWA – Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit zeg ik: Het is alom bekend dat jullie het zo zwaar hebben en daarom geen tijd om alles wat op jullie afkomt te controleren, zoals bijvoorbeeld de misstanden in de abattoirs.  Ontspan je, neem een glas heerlijke en eerlijke wijn uit een van de Joodse dorpen in Judea en Samaria en wens Israël, vanwege Jom Ha’atsmaoet, een warm en gemeend Lechajim!

 

Gedurende coronatijd houdt Opperrabbijn Jacobs een dagboek bij voor het Joods Cultureel
Kwartier. NIW publiceert deze bijzondere stukken dagelijks op https://niw.nl/category/dagboek/