Post-corona.

Het was voor mij vandaag een culminatie van narigheden en dus zat/zit ik in de put. In de put zitten is niet goed, maar toch overkomt me dat af en toe. En vandaag dus meer af dan toe! Twee nieuwe gevallen die willen toetreden tot het Jodendom. Aan mij dan de nare taak om te beoordelen of ze het doen omwille van het Jodendom of vanwege een vriendje. Zie er maar eens achter te komen. In een van de twee gevallen die mij vandaag benaderden via e-mail was er zeker een vriendje in het spel. Hoe ik dat zo zeker weet? Heel simpel: de Israëlische vriend had me namelijk gisteren zelf gebeld en een vurig pleidooi gehouden voor dit niet Joodse gezin, want hij sprak over een gezin, om ze met spoed tot het Jodendom toe te laten.

Verder: een vader opgebeld wiens dochter recentelijk was overleden. Dochter was 39 jaar en moeder van twee kleine kinderen. Suïcide! Geen Joodse mensen, maar wel grote beminnaars van Israël en daarom werd er op mij een beroep gedaan om ze te telefoneren. Mijn belletje werd gewaardeerd. Fijn dat mijn belletje dus welkom was en bemoedigend. Wel had ik nog even een foutje gemaakt. Ik gaf aan dat uiteindelijk alles van Boven komt, maar in het Christendom wordt hier toch een beetje anders tegen aangekeken. Er is een strijd tussen de Duivel en G’d en bij hun dochter heeft de Satan gewonnen. Vanuit de Joodse filosofie bezien komt alles van Boven en dus ook pijn en verdriet.

Dan nog een jonge vrouw die in een scheiding ligt en mijn hulp inroept om de man tot een echtscheiding te bewegen. Zij woont hier en hij in de USA, lekker handig dus.

Een bekende, die regelmatig bij ons komt, is met een zelftest corona positief verklaard. We hebben gelukkig steeds afstand gehouden en bovendien zijn wij beiden gevaccineerd, maar toch! Kan ik sjabbat nu wel of niet naar sjoel in verband met besmetting naar derden?

Een mij onbekende huisarts schrijft: “Ooit las ik in het boek van Rapaport over dwang dát dwangmatig bezig zijn met religieuze regels binnen de roomse en de joodse leer wordt herkend en dat mensen dan ontslagen kunnen worden van die verplichting door een religieuze leider. Ik vraag me af of dat bij hem zou werken, maar het is wellicht te overwegen.”  En dus ga ik proberen om met de patiënt te spreken. Gaat het werken? Weet ik niet, maar het is het proberen waard, hoewel dispensatie niet bestaat, maar het leven gaat wel voor.

Een gesprek met een dochter van een oude moeder. Ma is ziek en heeft niet lang meer te leven. Wel of niet aan moeder vertellen? Vraag het aan de rabbijn!  Gelukkig werd die vraag mij overdag voorgelegd want ik ben nu te moe. Wel zie ik dat iemand mij per whatsapp probeert te bereiken om een bestuurlijk probleem te bespreken. Ik reageer maar even niet, maar krijg vervolgens weer een whatsapp waarin de schrijver aangeeft dat hij ziet dat ik online ben en mij dus verzoekt te reageren. Het is inmiddels 23:56 uur als ik die whatsapp ontvang. Ik ga hem niet meer bellen, want ik moet mijn dagboek nog afmaken en ben gewoon bekaf.

In week 27 komt er een actie van de Bond tegen het Vloeken. Wat ik daarmee van doen heb houd ik nog even onder de keppel, maar het zal ongetwijfeld een paar mensen boos maken.

Ik ben nog niet klaar met het inwinnen van betrouwbare informatie over het aantal lezers van mijn dagboek, maar per keer heeft het tot nu toe al zeker 2.500 dagelijkse lezers. Het dagboek van de opperrabbijn-in-coronatijd wordt herdoopt in ‘dagboek in post-coronatijd’. We gaan dus verder met de “post” erbij. De vraag is alleen nog of het dagboek twee keer of drie keer per week uit mijn digitale pen gaat vloeien.

Gedurende coronatijd houdt Opperrabbijn Jacobs een dagboek bij voor het Joods Cultureel
Kwartier. NIW publiceert deze bijzondere stukken dagelijks op https://niw.nl/category/dagboek/