Het was een kokende sauna!

 

Het zijn de dagen van de Selichot, dagen van voorbereiding voor de Jamiem Noraïm, de Ontzagwekkende Dagen. Ontzag-wekkend! Ontzag is van groot belang, want als het aan 'ontzag' ontbreekt gaat een samenleving zomaar de verkeerde kant op. Deze gedachte kwam in mij op toen ik gisteren aanwezig was in Westerbork om de fietsers die hadden deelgenomen aan "Terug naar Westerbork" te verwelkomen. Tranen stonden in mijn ogen. Allemaal jonge mensen die de tocht van Auschwitz naar Westerbork hadden gereden. Onderweg de diverse concentratiekampen hadden bezocht, andere plaatsen van verschrikking en nu terug waren in Westerbork. Ontzag! Gebrek aan ontzag kan leiden tot anarchie. Maar onderwerpen aan een verkeerd gezag kan leiden tot hetgeen in WO II geschiedde. Tachtig procent van mijn familie belandde via Westerbork in de gaskamers van Auschwitz en Sobibor! En nu kwamen daar zo'n 70 jonge mensen aanfietsen die keihard waarschuwden voor de gevaren van onderwerping aan een verkeerd gezag. Jonge mensen uit Duitsland, Nederland en Polen. Rechts van mij een Duitse Minister, links de zaakgelastigde van de Duitse Ambassade en nadrukkelijk aanwezig was ook de Commissaris van de Koning in de provincie Drenthe mevrouw Jetta Klijnsma. Wat een krachtige vrouw! Ik was verheugd en dankbaar dat mijn toespraak en de klanken van de sjofar duidelijk werden gehoord en dóórdrongen. Terwijl ik hier nu zit te typen voel ik een brok in mijn keel. Ik zou al die fietsers willen omarmen van dankbaarheid voor hun geweldige prestatie en vooral voor de keiharde demonstratie. Ja, iedere ochtend sta ik in deze dagen voor de Ontzagwekkende dagen eerder op om extra gebeden uit te spreken, maar deze bijeenkomst was een en al bemoediging en ontzag-wekkend. Een warme douche! Die warme douche voelde ik ook vanochtend in Ede waar een bijeenkomst was georganiseerd door een groep gelovige Christenen. In oktober 2020 hadden vertegenwoordigers van diverse kerkverbanden op de Israëlische ambassade in Den Haag schuld beleden voor de nalatigheid van de kerken ten opzichte van Joden voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Nu het antisemitisme helaas weer toeneemt kwam de terechte vraag welke houding de kerken aan het begin van de 21^e eeuw gaan kiezen.  Daarom organiseerden vertegenwoordigers van kerken een appèl-bijeenkomst om te spreken over dit onderwerp. Sprekers waren de ambassadeur van Israël, Z.E. N. Gilon, (de kersverse) Prof. dr. B.T. Wallet,  dr. A.A.A. Prosman, en mijn persoontje. Het werd duidelijk dat de aanwezigen zondermeer pro-Israël zijn. Maar ook werd het duidelijk, en ikzelf heb dat heel nadrukkelijk uitgesproken, dat onder de kerkelijke jeugd de liefde voor Israël aan het afnemen is. Dit baart me zorgen, een zorg die door de aanwezigen werd gedeeld. En toch was het symposium een warme douche, dus douche nummer twee. De derde douche heb ik mogen beleven op Urk. In het Gemeentehuis werden de ambassadeur van Israël, twee vertegenwoordigers van Christenen voor Israël en ondergetekende, door burgemeester en wethouders ontvangen. Bij binnenkomst voelde ik me meteen al gediscrimineerd. Geen antisemitisme, want de discriminatie betrof niet de ambassadeur. Wat de discriminatie was? Alle aanwezigen hadden een stropdas met de kleuren van Urk, behalve ik. Het werd bijna meteen rechtgezet, want enige uren later werd ik voorzien van een Urker stropdas en twee paar Urker sokken. Opperrabbijn is toch een lucratief baantje, Ik hoop alleen dat de belasting hier geen weet van krijgt want wellicht valt dit onder verkapte salariëring. Waarom we in het Gemeentehuis waren? Vanaf 14:00 uur tot 22:00 uur was er voor 'Het ondernemersplatform van Christenen voor Israël' op (en niet in) Urk een grandioze middag en avond. Uiteraard was de ambassadeur weer aanwezig, die ik daar dus voor de derde keer vandaag ontmoette. 's Middags waren de 180 aanwezigen in tweeën gesplitst. Groep één kreeg een rondleiding in het vis bedrijf DaySeaDay en groep twee werd rondgeleid door de stegen van Urk. Meer dan €140.000 werd er 's avonds opgehaald voor de bouw van een jeugdcentrum in Jeruzalem. Wat een warmte, wat een vriendschap, wat een bevlogenheid en wat een eer en hoe uniek dat ik, als opperrabbijn, van zo'n bijeenkomst een onderdeel mocht zijn. Muziek, een Zoom verbinding met Israël, een diner (uiteraard voor Blouma en voor mij koosjer) en inspirerende toespraken. Maar als u nu verwacht dat ik deze avond de derde warme douche ga noemen, dan heeft u het mis! Het was geen warme douche, maar een kokende sauna!