Ik ga naar de voetbalwedstrijd Chelsea-Juventus.

Heb ik een leuk baantje, vraag ik mezelf regelmatig af. Ja, er zijn mooie momenten, maar ook een veel te vake confrontatie met narigheid waaraan ik niets kan veranderen. Een radeloze moeder die haar getrouwde zoon volledig ziet ontsporen. Hij maakt zijn  huwelijk volledig kapot en het leven van hun baby, die nog maar nauwelijks het levenslicht heeft mogen aanschouwen, zal daarom niet over rozengeur en maneschijn kunnen gaan. Ik zou niet weten hoe ik die bezorgde moeder/oma zou kunnen helpen. En dan, nadat ik haar vol geduld heb aangehoord, heb ik haar eigenlijk alleen maar kunnen vertellen dat het leven eigenlijk niet te vatten is en dat Zijn wegen niet onze wegen zijn en Zijn gedachten voor ons aardse mensen vaak ondoorgrondelijk. De moeder/oma zegt dat ik haar heb geholpen! Ik hoop het. Uiteraard mag ze me te allen tijde weer bellen.

Dat de kwestie Ysselsteyn, de rode draad die afgelopen week beheerste, mij veel goodwill heeft opgeleverd, moge duidelijk zijn. Gigantisch veel positieve publiciteit, hetgeen ik van geen kant had verwacht. Maar wat koop je voor al die media aandacht, vroeg ik mezelf af, ik had liever die moeder/oma daadwerkelijk willen helpen, zonder media. Maar zo werkt het nu eenmaal, we hebben het niet voor het zeggen, zou mijn lieve moeder hebben gezegd. Overigens heeft Ysselsteyn me niet uitsluitend positieve complimenten opgeleverd. Een goede en uiterst verstandige vriend van mij hield me even een spiegel voor: Binyomin, vroeg hij mij, hoe combineer je al die media-aandacht (in de Telegraaf, Met het oog op Morgen, buitenlandse pers etc. etc.) met je filosofie dat hoogmoed een van de meest kwaadaardige afgoden is…!? Mijn vriend heeft zeker een punt. Of die wildebras die meent een van mijn bestuurders te moeten benaderen en hem te vertellen dat de opperrabbijn de weg een beetje kwijt is. Tientallen telefoontjes had hij ontvangen met het verzoek om tegen mij actie te ondernemen omdat ik kadiesj, het gebed dat een kind zegt voor de zielenrust van z'n overleden ouder, op de graven van het grootste SS-tuig zou hebben uitgesproken! Vervolgens adviseert mijn bestuurder mij om de media op te zoeken en uitleg te geven, hoe het kan dat ik eerst fel tegen Ysselsteyn was en nu 180 graden slagzij heb gemaakt. Maar daar doe ik niet aan mee. Ik behoud de regie over mijn dagelijkse doen en laten in eigen hand (of in de hand van mijn dierbare echtgenote). Overigens had ik wel meteen na de indrukwekkende plechtigheid in Ysselsteyn een uitleg op schrift rond gestuurd, omdat ik voelde dat velen niet zouden begrijpen hoe ik mijn visie zo radicaal heb kunnen wijzigen. De tekst van die uitleg had ik al voor de plechtigheid gemaakt nog voordat de wildebras zijn beklag bij mijn bestuur en bij een aantal kranten had gedeponeerd. Jammer dat zo'n schreeuwkous niet gewoon zijn zorg direct aan mij laat weten, maar voor de 'achter de rug' benadering kiest. Gelukkig is niet iedereen zo. Een woedende e-mail ontving ik van een actief lid van een van mijn gemeenten. Hij was ziedend over de twee vijzels uit Steenwijk die ik mij had toegeëigend, terwijl hij meende hierop recht te hebben. Ja, zijn e-mail was erg fel en boos, maar wel naar het juiste adres gestuurd, namelijk naar mij. Op mij was hij immers ziedend. We hebben het uitgesproken. Door een ietwat knullige formulering mijnerzijds in mijn dagboek, had hij een begrijpelijke conclusie getrokken, die echter niet klopte. We hebben het gewoon rechtgezet en zijn weer vriendjes.

En zo modder ik als rabbijn maar wat aan. Never a dull moment, niet altijd even gezellig, maar zo zit het leven nu eenmaal in mekaar.

Overigens vlieg ik dinsdagochtend naar Londen en vlieg woensdag met de eerst mogelijke KLM vlucht weer terug. Ik ben namelijk uitgenodigd om de voetbalwedstrijd tussen Chelsea en Juventus, dinsdagavond aanstaande, op de eretribune bij te wonen. Klinkt spannend! Temeer daar ik totaal niets voel voor voetbal, nog nooit een Ajax wedstrijd heb bijgewoond of zal gaan bijwonen. Ik neem wel een tehillim-psalmenboek mee om de tijd door te komen, want ik denk niet dat ik anderhalf uur naar die bal ga zitten staren. Ik hoor wel na afloop of Chelsea wel of niet heeft gewonnen. Het schijnt dat ik voordat de wedstrijd begint een koosjere maaltijd krijg aangeboden. Ik stop met dit dagboek en ga nu het Passenger Locator Form invullen en de vereiste coronatest bestellen die ik op dag 2 van mijn verblijf in Engeland moet afnemen, hoewel ik op dag twee alweer in Nederland terug zal zijn, moet ik toch die test besteld en betaald hebben om Engeland binnen te kunnen komen. Waarom ik naar die voetbalwedstrijd ga? Zie volgende dagboek!

Gedurende de coronatijd houdt Opperrabbijn Jacobs een dagboek bij voor het Joods Cultureel Kwartier. NIW publiceert deze bijzondere stukken op https://niw.nl/category/dagboek/