Het is inmiddels al licht: mijn dag begint!

Het was gisteren weer een latertje. Ik eindigde om 01:45 uur. Eerst gezeur waarover ik niet mag schrijven vanwege mijn beroepsgeheim en daarna een rabbijn uit Florida die benaderd was door een rabbijn uit Israel met het verzoek om mij te benaderen op verzoek van een Nederlands niet-joodse man die Joods wil worden en omdat de niet-Joodse man al drie jaar tegen betaling een zoom-cursus volgde was de leraar van mening dat ik een gioer, toetreding, tot het Jodendom moest regelen zodat de man naar Israel kan verhuizen en aanspraak maken op de Wet op de Terugkeer. (Poef, dat was een lange zin.) Ik heb uitgelegd aan de betreffende collega dat het hier niet één niet-Joodse man betreft die Joods wil worden, maar het gaat hier over een man, een vrouw en acht kinderen, een hele kolonie! Maar omdat ik kennelijk nog geen avondvullend programma had, kwam er ook nog een sterfgeval bij. Normaliter wordt zoiets behandeld door de lokale rabbijn, maar als een gemeente die niet heeft is Jacobs de klos. Never a dull moment. En dus midden in de nacht gesproken met de voorzitter van de betreffende Joodse Gemeente en met de niet-joodse begrafenisonderneming. We gaan dadelijk alles regelen. Doet me denken aan een overlijden, decennia jaren geleden. Op de nazaten rust dure plicht, volgens de halaga, om ervoor te zorgen dat hun dierbare wordt begraven in overeenstemming met de Joodse traditie en ik, als rabbijn, zal ook altijd alles doen om ervoor de zorgen dat een mede-jood op een Joodse begraafplaats komt. Helaas, helaas komt het maar al te vaak voor dat er geen familie (meer) is, de reden moge u duidelijk zijn. Dan moet de gemeenschap de mitswa, het gebod, om een Joodse begrafenis te regelen, overnemen. Maar het lastige is dan dat er soms geheel onverwacht iemand opduikt die om de een of andere reden recht heeft op de nalatenschap van de overledene, geen weet en verbintenis heeft met de Joodse traditie, en enkel en alleen probeert, vanwege nalatenschap, zoveel mogelijk geld te besparen. Natuurlijk zijn dit zeldzame gevallen, maar juist met die zeldzame gevallen word ik geconfronteerd. Wat je dan soms kan meemaken kan op zichzelf niet alleen één dagboek vullen, maar zondermeer een heel feuilleton. Een voorbeeld: de familie wil wel de Joodse begrafenis, maar geen rituele wassing. De familie wil een prachtige eikenhouten kist, terwijl de Joodse wet juist eenvoud en gelijkheid verlangd. De familie wenst dat de kist niet wordt afgesloten uit vrees voor schijndood. Het lastige is niet zozeer het nemen van een beslissing, maar de gevoeligheden rondom verlies van een naaste. Wanneer het echt een naaste betreft zijn de emoties terecht en moet ik daarmee zoveel mogelijk rekening houden, maar ook niet afwijken van de laatste wil van de overledene die heeft aangegeven volgens de Joodse traditie begraven te willen worden. Maar als de nazaat nooit de eenzame overledene heeft bezocht en nu wel komt opdraven vanwege de erfenis…Het is nu woensdag 6:30 uur in de ochtend. Mijn programma ziet er nu als volgt uit: zodra het licht wordt het ochtendgebed, die begrafenis regelen, mijn e-mails beantwoorden, en vandaag een heel interessant bezoek waarover ik pas over een paar weken mag schrijven. O ja, vanavond livestream over de taak van een rabbijn in een psychiatrisch ziekenhuis (mijn stokpaardje!), een artikel schrijven en een beslissing nemen of ik 23 en 24 januari wel/niet naar Kiev ga voor de Babi Yar herdenking van de moord op 100.000 Joden (volgens andere meningen 250.000!). Dit jaar 80 jaar geleden. Natuurlijk wil ik gaan, maar wat zijn de coronaregels? Die regels natrekken gaat me een flinke tijd kosten want als je klikt waarop je moet klikken weet je nog niets. Ik denk dat het goed zou zijn als de Overheid iemand in dienst neemt die gewoon in Jip en Janneke taal kan aangeven wat wel en wat niet vermeld dient te worden opdat ook een eenvoudige ziel als ik er iets van kan snappen. Ook moet ik, liefst vandaag nog, een lezing en een toespraak voorbereiden voor aanstaande sjabbat. Ik zal dan namelijk in Maastricht zijn voor een (sterkt verkleinde) bar-mitswa.

Het is inmiddels al licht: mijn dag begint!

 

Gedurende de coronatijd houdt Opperrabbijn Jacobs een dagboek bij voor het Joods Cultureel Kwartier. NIW publiceert deze bijzondere stukken op haar website www.NIW.nl.