Het medische en financiële van Covid-19 lopen goed (en slecht) door elkaar.

De halaga, de Joodse wet, schrijft voor dat wij verplicht zijn om ons aan de wet van het land waar we woonachtig zijn of verblijven te onderwerpen. En dus probeer ik een brave Nederlandse burger te zijn en niet te protesteren tegen de Covid-19 regels, ongeacht wat ik er wel of niet van vind. Maar gezien de Eeuwige mij verstand heeft gegeven staat het mij natuurlijk wel vrij om even iets niet zo goed te snappen. Recentelijk was ik voor twee dagen naar Engeland vanwege een simche bij mijn dochter. Het kopen van een ticket met de Stena Lines Hoek van Holland-Harwich was zo geregeld, maar daarna begon het gezeur: wat moet ik wel of niet invullen en testen voor de heenreis om het Verenigd Koninkrijk binnen te komen en hoe kom ik weer terug. Na de verschillende uiterst ingewikkelde websites te hebben bestudeerd en ook op de voet gevolgd, want per dag kan er iets veranderen in de wetgeving, had ik het begrepen: om Engeland binnen te komen moet ik een paspoort hebben en een ID is niet meer geldig, maar ik hoef me niet meer te laten testen, want Nederland is voor het Verenigd Koninkrijk momenteel niet code rood. Wel moet ik voor vertrek naar Engeland in Engeland een Covid-19 testpakket hebben gekocht en ook betaald, zoals er nadrukkelijk in de regelgeving vermeld staat. Die test moet ik dan op dag-twee afnemen. En dus wattenstaafje in mijn keel, daarna in mijn neus, dan in de vloeistof en dan per post opgestuurd in een speciale enveloppe naar het adres dat op de bijgevoegde envelop staat gedrukt. Totdat ik de uitslag per e-mail ontvang behoor ik in quarantaine te verblijven. Het gegeven dat ik op dag twee alweer ’s ochtends vroeg terug ben in Nederland telt niet mee. Ik moet en zal die test aangeschaft en betaald hebben, daaraan valt niet te ontkomen, want op het passenger locatie formulier dat ik voor mijn vertrek moet invullen, moet ik de code invullen die op het testpakket staat. Mijn dochter, die goed is ingevoerd in de Engelse samenleving, vraagt zich gevoeglijk af of die bedrijven inderdaad de vloeistof laten testen of gewoon een e-mail sturen met de negatieve uitslag, hetgeen ze de (on)nodige laboratorium kosten bespaart en er dus meer winst wordt gemaakt. Maar los van de mogelijke zwendel met het wel of niet testen, heb ik ook voor de hand liggende vraag: hoe weet het testlaboratorium dat ik dat staafje in mijn eigen neus heb gestopt en de uitslag dus mijn uitslag is? Toch houd ik me braaf aan de regels al ware het alleen al dat als ik betrapt zou worden met gesjoemel, ik de voorpagina zou halen: “Opperrabbijn heeft wattenstaafje in neus van buurman gestopt.” Maar of dit hele testgebeuren enige medische functie heeft, durf ik als niet-medicus te betwijfelen.

De terugreis Harwich-Hoek van Holland is ook interessant. Ik moet me voor vertrek in Engeland laten testen bij een testwinkel, maar niet bij de NHS, de Britse GGD. Kassa, denk ik dan, want de test bij de NHS is gratis en in de testwinkel niet. En ook moet ik een Nederlandse Quarantaine Q-code bij inscheping kunnen tonen. Na diepgaande studie hoef ik echter niet na terugkeer in quarantaine omdat ik Nederlander ben en omdat ik op familiebezoek was. Had ik niet op familiebezoek geweest, dan had ik natuurlijk wel ik quarantaine gemoeten. Snapt u het? Maar, om het eenvoudig te houden: stel ik ga de boot af in Nederland zonder testbewijs, zonder vaccinatie en booster bewijs en ook de quarantaineverklaring ben ik op de boot verloren.  Word ik dan als Nederlander teruggestuurd naar Engeland? Navraag bij de Koninklijke Marechaussee leerde mij dat, zoals zij mij dat formuleerden: zelfs als u naakt voet op Nederlandse bodem zet, dan nog moeten wij u binnenlaten, want u bent Nederlander!

Volgende week ga ik waarschijnlijk voor minder dan 48 uur naar een voormalig Oostblokland, voor een bijzondere herdenking. Een ander land en dus andere Covid-19 regels.  Hoe die zijn en hoe (on)logisch die klinken vertel ik u liever achteraf. Maar een ding is zeker: het medische en financiële aspect van Covid-19 lopen goed (of beter gezegd: slecht) door elkaar en de regelgeving is verre van logisch. Maar: van de Joodse wet moet ik me houden aan de wet van het land, ook als ik er geen medisch touw aan kan vastknopen.

Gedurende de coronatijd houdt Opperrabbijn Jacobs een dagboek bij voor het Joods Cultureel Kwartier. NIW publiceert deze bijzondere stukken op haar website www.NIW.nl.