Ik werd herkend.

Even weggeweest, dat wil zeggen dat ik maandagmiddag naar Schiphol ben gereden, auto geparkeerd, omdat ik prioriteit ben was het wachten voor de beveiliging aanzienlijk korter dan voor de grote meute, ook soleer door de douane en toen relaxen voor mijn vlucht om op tijd in Londen aan te komen. Op tijd, want ik zou via zoom spreken om 19:30 uur GB-tijd met een discussie over godsdienstige wetgeving versus de wet van het land. Maar kort voor vertrek werd mijn vlucht gecanceld. Een latere vlucht zou betekenen dat ik niet mee zou kunnen doen met de discussie waaraan parlementariërs zouden meedoen. En dus heb ik besloten om mijn vlucht uit te stellen tot dinsdag idioot vroeg en eerst weer door de douane en dan naar huis. Kort samengevat: de hele middag verkwist! Waarvoor dat goed was, weet ik niet. Maar ja, in essentie begrijpen we toch maar bar weinig van ons aardse bestaan, maar soms kun je toch iets plaatsen. Wie weet, dacht ik dus. De zoom-bijeenkomst was succesvol. Wat te doen als de Nederlandse wet botst met de religie, bij mij dus met de halaga, de Joodse wet. Dinsdag en woensdag, vandaag dus, de conferentie in Londen. Het was een conferentie van dayanim. Een dayan is een rabbijn die, om het verschil met een gewone rabbijn even heel populair met Jip en Janneke-taal uit te leggen, vergelijkbaar is met een professor die een kamergeleerde is en een theoreticus, en daarom door de veldwerkers geraadpleegd wordt voor bepaalde ingewikkelde kwesties. Nou reken ik mezelf niet een dayan, maar een gewone (veld)rabbijn. En dus vraagt u zich af: wat deed die Jacobs tussen die meer dan zeventig Europese dayanim? En het antwoord was: 1/ bijscholing, 2/ kennismaking 3/ ik ben een van de bestuurders van de RCE, Rabbinical Center of Europe, de organisator van de conferentie.  Onderwerpen als het rabbinale beroepsgeheim, bepaling of iemand wel of niet Joods is en ook ingewikkelde kwesties als het draagmoederschap. Over dit laatste onderwerp werd niet gesproken over de vraag of het wel of niet is toegestaan van de Joodse wet, maar over de vraag wat de Halagische consequenties zijn t.a.v. bijvoorbeeld erfrecht of t.a.v. de vraag of het kind, opgegroeid in de baarmoeder van een niet-joodse vrouw, wel of niet Joods is. En dat zit weer gekoppeld aan de vraag of de draagmoeder gezien moet worden als een soort tweede moeder van wie het kind ook veel krijgt, of zien we de draagmoeder als een soort couveuse?

 

Het toeval wilde dat ook het onderwerp dat als ’s lands wet conflicteert met de halaga ook ter sprake kwam, waarbij benadrukt werd hoe voorzichtig we van de halaga moeten zijn om de wet van het land te respecteren. Vier rabbijnen uit Israël, leden van het Israëlische Opperrabbinaat, kwamen enige uren te laat aan omdat ze uitgebreid werden gecontroleerd op London Heathrow. De reden: enige uren voor hun vertrek uit Israel waren twee Joodse meisjes op Ben Gurion aangehouden met drugs. De meisjes waren op weg naar London en namen wat pakjes mee tegen betaling…en dus werden de reizigers uit Israël extra gecontroleerd! Duidelijk dus dat het luisteren naar ’s lands wet breder raakt dan alleen de overtreders.

Vandaag ga ik naar Den Haag waar ik aan een lerndag een bijdrage mag leveren en morgen, vrijdag, in Veenendaal een lezing voor de Kerkendag van de CVK.

 

Op mijn terugvlucht kwam een jongeman naar mij toe die aangaf dat ook de heenvlucht we samen in het vliegtuig zaten en toen kwam de vraag of ik had deelgenomen aan het programma “Kijken in de ziel van religieuze leiders”. Hij herkende me dus en gaf aan mijn bijdrage zeer gewaardeerd te hebben. Hoewel de uitzending alweer meer dan vier jaar geleden heeft plaatsgevonden, bleven de zes uitzendingen in zijn gedachten. Ik toch wel enigszins verheugd dat ik herkend werd en verrast hoeveel invloed zo’n uitzending heeft. Het was wel zo dat hij een speciale reden had om toentertijd de uitzending te bekijken, en ik dus weer iets minder trots was. De dominee die ook aan de uitzending had meegedaan was zijn dominee. En dus kwam de vraag wat ik van de bijdrage van zijn dominee had gevonden. Het antwoord? Briljant! Hij was open en oprecht, niet zwichten voor secularisatie, jezelf blijven (maar natuurlijk wel rekening blijven houden voor de wetten van het land, tenzij... want het is niet helemaal zwart-wit.)

 

Gedurende de coronaperiode en ook daarna houdt Opperrabbijn Jacobs een dagboek bij voor het Joods Cultureel Kwartier. NIW publiceert deze bijzondere stukken op www.niw.nl