Geen applaus, geen foto in de media.

We zitten nu op de boot naar Engeland, maar als u dit dagboek leest zijn we wel alweer terug! Sjawoe'ot waren we in Maastricht in Crowne Plaza. Freifeld, de cateraar uit Antwerpen met wie ik al bijna 22 jaar samenwerk, was met een 68 gasten in Maastricht. Allemaal orthodoxe Joden uit Antwerpen, Brussel, Manchester, Londen, Zwitserland etc. Een heel ander publiek dan ik gewend ben en dus heb ik daar een heel andere taak dan in mijn gewone rabbinale dagelijkse Nederlandse leven. Allereerst ben ik verantwoordelijk voor het kasjroet, maar daarnaast toespraken op een ander niveau dan ik gewend ben. Uiteraard ook contact gehad met de 'gewone' Joodse Gemeente. De eerste dag Sjawoe'ot had rabbijn Cohen, de Limburgse rabbijn, meer dan 70 mensen in sjoel. Geweldig! Dat waren dus niet de gasten van mijn hotel, want die hadden hun eigen sjoeldienst in het hotel. Iedere sjabbat is er ruim minjan in Maastricht. Wie had dat ooit na de oorlog nog kunnen bevroeden. Toen ik mijn auto na Jom Tov, dinsdagochtend, ging ophalen uit de garage van de heer Benoit Wesly, de honorair consul van Israël, babbelden we wat bij. En hij herinnerde mij aan onze reis naar Budapest. Beiden wisten we niet meer waarom we daarheen waren gevlogen, maar als gevolg van die reis heeft Wesly, toen nog de voorzitter van de Joodse Gemeente, besloten om ook in Limburg een eigen rabbijn aan te stellen. En zo is het gekomen. Eerst rabbijn Shapiro en nu rabbijn Cohen en door hun aanwezigheid een zichtbaar groeiende gemeenschap.

De donderdagochtend voor Sjawoe'ot was ik bij een bar mitswa in Almere. Een volle sjoel en een heel gelukkige bar-mitswa-jongen. Hij straalde en zo deden zijn ouders. Qua Joodse kennis lag het niveau van de aanwezige gemeenteleden en familie een paar kilometer lager dan de gemiddelde gast van Freifeld. En dus kan er op de aanwezigen worden neergekeken. Ik weiger dat te doen. In tegendeel! Ondanks hun ver weg zijn van het echte gelovige orthodoxe leven, hebben ze toch de bar mitswa gevierd! Fantastisch! Chapeau! Mooi werk van rabbijn Stiefel, de Almeerse rabbijn. Uiteraard was er na afloop van de dienst een uitgebreide maaltijd. Dan kunnen we wel overlaten aan de Stiefeltjes!

Maar ik kreeg ook een schok. Een van de aanwezigen, een meer dan trouw lid van Joods Almere, gaf aan dat ze alleen mijn dagboek leest als ik het haar persoonlijk stuur. Reden? Ze is van facebook geschrapt voor 90 dagen. Wat was haar overtreding? Ze had geschreven, zo vertelde ze mij: een man is een man. Een vrouw is een vrouw. En dat heeft haar dus een straf opgeleverd vanwege discriminatie! Het wordt me allemaal te ingewikkeld. Voorop gesteld dat het onaanvaardbaar is dat medemensen worden gediscrimineerd vanwege religie, huidskleur of geaardheid… Maar als ik geloof dat de beste en meest juiste manier van samenleven is het gezin en ik strijd voor het behoud van het gezin als hoeksteen van de samenleving, dat betekent toch niet dat ik andersdenkenden in dezen zou mogen beledigen of discrimineren!

Toen ik na Jom Tov, dus maandagavond, mijn computer (bijna mijn verslaving!) aanzette, was er een storing. En ik dus tot in de vroege uurtjes aan het pogen om mijn geheugen, mijn kantoor, mijn archief, mijn financiële huishouding en mijn column en dagboek kantoor aan de praat te krijgen. Uiteindelijk gaf ik de moed op en ben mijn bed ingedoken om te zien dat de volgende ochtend alles weer als vanouds werkte.

Een paar dagboeken geleden schreef ik over die mevrouw van 99. Hoe dankbaar ze was dat ik haar was komen opzoeken. Haar blik, haar woorden, haar kracht en haar kennis over de Nederlands Joodse gemeenschap van voor de oorlog. Vanochtend in alle vroegte is ze ingeslapen. Weer een stuk Nederlands Mediene-Jodendom verdwenen. En de voorzitter van de Joodse Gemeente waar ze woonachtig was, die feitelijk haar mantelzorger was, wist me te vertellen hedenochtend, dat ze mijn bezoek, vorige week, zo had gewaardeerd. Geeft me een goed gevoel. Geen applaus, geen artikel hierover in de krant en geen foto in de media…Om niet iemand net voor haar overlijden tot steun te mogen zijn geweest. Belangrijker dat paginavolle publiciteit.

Gedurende de coronaperiode en ook daarna houdt Opperrabbijn Jacobs een dagboek bij voor het Joods Cultureel Kwartier. NIW publiceert deze bijzondere stukken op www.niw.nlmijn dagboek