Jeruzalem in Beekbergen.

 

We genieten van de werkvakantie. Nog even voor de lezers die niet ieder dagboek lezen: we bevinden ons in Beekbergen in een hotel dat onder mijn rabbinale toezicht staat en waar ik dus dagelijks aanwezig ben, maar vanwege

de hitte ben ik ook regelmatig thuis, zowel overdag als ’s nachts, omdat er niet de hele dag wordt gekookt en onze airco thuis aanzienlijk beter is dan de airco in het hotel. Mijn taak is dus het toezicht uitoefenen op het kasjroet en op sjabbat een cursus geven en bij de ochtenddienst een toespraak. Ook iedere ochtend na het ochtendgebed een korte gedachte. Daarnaast de hele dag door allerlei “rabbinale” vragen. Ik zal er een paar benoemen: 1: Mijn vrouw heeft hoofdpijn, heeft u een aspirientje. 2: Kunt u me helpen een fluisterbootje te reserveren in Giethoorn. 3: We gaan naar de Efteling. Welke waterijsjes zijn koosjer. 4: Waarheen adviseert u ons te gaan. We zoeken een plaats waar het koel is, misschien een strand, maar niet een strand waar iedereen met schaarse kledij ligt te zonnebaden. 5: Een Israëliër vraagt mij waar hij Israëlische wijn kan kopen, want ze hebben thuis in Israel een wijnkelder en verzamelen dus wijnen. 6: Zijn alle frisdranken koosjer?  

En dan de reacties op mijn toespraakjes en uiteraard vragen over de Joodse Gemeenschap in Nederland. 

Ondertussen is iemand overleden, want het gewone leven met al zijn aspecten gaat gewoon door, ook in vakantietijd. Het betreft een vrouw die ik de laatste maanden heb mogen bijstaan en dus doe ik uiteraard de lewaja. 

En wat denk u hiervan: een telefoontje van de voorzitter van de World Council of Arameans. Een groep Arameeërs uit Israel is naar Europa gekomen en vloog donderdag jl. weer terug. Woensdagavond belt de voorzitter mij met een probleem. We hebben elkaar al eens ontmoet bij de jaarlijkse ‘herdenking genocide 1915’. Een van de groepsleden is zijn koffer verloren met daarin zijn Israëlische paspoort. Vliegtuig vertrekt donderdag om 13: O0 uur uit Düsseldorf. Of ik een tijdelijk paspoort kan regelen. De Israëlische ambassades en consulaten in Duitsland en Nederland nemen de telefoon niet op. En dus ik meteen onze ambassadeur een WhatsApp gestuurd, binnen 10 minuten belt hij terug en een kwartier later kan ik de voorzitter van de Arameeërs laten weten dat de man-zonder-paspoort zich donderdagochtend om negen uur kan vervoegen bij de ambassade In Den Haag met twee pasfoto’s om vervolgens een tijdelijke reisvergunning te krijgen zodat hij om 13:00 uur terug kan vliegen naar Israel.

En vervolgens ontving ik donderdagochtend de volgende WhatsApp:

“Veel dank voor uw inspanningen betreffende de Aramese jongeman uit Israël die zijn paspoort was kwijtgeraakt. Gelukkig was vanochtend vroeg

zijn koffer met paspoort teruggevonden en heeft hij die op tijd kunnen ophalen om zijn vlucht terug naar huis te nemen. Nogmaals dank en hopelijk kom ik binnenkort weer een keer naar Nederland, dan zou het een eer zijn om met u van gedachten te wisselen.” 

Fijn dat de jongeman zijn paspoort en koffer had gevonden, maar jammer dat ik dus de uiteindelijke hulp-rabbijn niet mocht zijn!  Ook nog een leuke reactie ontvangen over de “Nederlands Dagblad soap” die vooralsnog nog niet voorbij is: “Ik heb net uw dagboek gelezen. Ik vind dat altijd tof van u, u laat ondanks dat u Rabbijn bent, niet de kaas van uw brood afeten. Als mensen niet fatsoenlijk zijn en oneerlijk gaat u altijd door, laat het niet over z’n kant gaan en maakt het zelfs openbaar. Totdat het recht zal zegevieren. Ik ben ook zo maar ik ken niet veel mensen die ook zo zijn. Maar ik denk dat u dan ook heel gevoelig bent en dat kan best lastig zijn. Mijn grootvader zl zei altijd tegen mij: als mensen je kwetsen moet je het gewoon in je zak stoppen, doen ze het nog een keer, stop het dan weer in je zak en als die zak vol, maak hem dan maar leeg.” 

Deze trouwe lezer heeft mij goed door. Ja, ik ben (te) gevoelig en steek niet zo gauw kwetsende opmerkingen in m’n zak, terwijl ik dat wel zou moeten doen. Maar daar ben ik dus niet zo goed in! Wel interessant en goed dat mijn dagboek naar mij corrigerend werkt. Met de Hoge Feestdagen voor de deur is zelfcorrectief helemaal top!

Ik stop nu met dit dagboek van vandaag, want gasten komen en gasten gaan. En van de vertrekkende moet ik toch even afscheid nemen en ze alvast een sjana towa wensen, hetgeen gebruikelijk is na 15 Menachem Aw. En ondertussen klinkt er chassidische muziek op het terras en voel ik me in Beekbergen bijna in Jeruzalem.