Mijn gekniesoor.

Omdat ik pas om 3:30 uur in bed lag vanwege omvliegende tijd, was mijn dag redelijk ongeorganiseerd, hetgeen helemaal niet bij mij past. Helaas mocht/moest ik naar een aantal mensen luisteren die gewoon in de misère zaten en behoefte hadden aan een luisterend oor. Toen ik eindelijk ontbijt/lunch, brunch dus, achter de rug en achter de kiezen had, moest ik naar Amsterdam voor een korte vergadering en om 16:30 uur de oratie van Prof. Dr. Bart Wallet. De jonge nieuwe hoogleraar sprak over 'De lucht van Amsterdam maakt wijs'. Grondlijnen voor een kritische joodse stadsgeschiedenis. Een bijzonder mens en een bijzondere lezing/bijeenkomst in de Universiteit van Amsterdam. Na afloop een zeer lange rij die maar traag voortbewoog, maar ik werd netjes uit de rij geplukt door een medewerker van de universiteit en via een zijingang stond ik plotsklaps vooraan in de felicitatie-rij. Niet netjes, maar ik merk dat niemand daarmee moeite had. Waarom eigenlijk niet, vroeg ik mezelf af. En het antwoord is niet dat er voor mij een soort vanzelfsprekend respect is, maar wel voor mijn functie! En dat is mooi om te zien in een samenleving en een tijd waarin dit eigenlijk niet meer van deze tijd is! Schitterend het Hora Est en dan de binnenkomst van alle in toga geklede professoren. Een en al symboliek en protocol. En dan de oratie, de inauguratie-rede, van Bart. Indrukwekkend en heel leerzaam. Hoe de Joden enerzijds volledig zijn en waren geïntegreerd in de Nederlandse samenleving en anderzijds zichzelf bleven, vasthielden aan hun Joodse identiteit en op sjabbat gewoon met hun tallieth zichtbaar op straat liepen, gelijk in Jeruzalem. Ik begrijp nu dat als ik aan Prof. Wallet advies vraag hoe om te gaan met de diverse aanvallen op mijn persoon, want die zijn er bij voortduring, dat hij dan haarfijn aanvoelt wat ik bedoel en begrijpt dat dat er altijd al was en ook altijd zal blijven, als het niet van links komt, dan wel van rechts. De meeste indruk maakte op mij zijn opmerking dat de Jood eigenlijk in twee werelden leeft, speciaal in Nederland. De Nederlandse Jood is volledig een Nederlander. Maar tegelijkertijd weet hij zich een onderdeel van een land overkoepelende grootheid, het Jodendom. De vraag of ik een Nederlandse Jood ben of een Joodse Nederlander, is hiermee dus beantwoord: zowel het een als het ander! Zo zaten en zitten wij Nederlandse Joden nu eenmaal in mekaar. Die mengeling werd zichtbaar in een zilveren Thora-kroon die de replica was van een kerktoren en ook de drie kruisjes van de Amsterdamse vlag vertoonde! En wat vindt u van het verbod voor Joodse bedelaars om op zondag te venten vanwege de Christelijke rustdag. En idem moesten ook de christenen rekening houden met de sjabbatrust. Overigens mocht er wel gebedeld worden op zondag als het die dag ook Poerim was.

Gisteren heb ik mijn halve dag verknald met de KLM, het omboeken van tickets en mezelf opwinden over de vóór de vlucht aangereikte informatie. In Canada moest ik maar liefst vijf uur voor vertrek aanwezig zijn. Kleine bijkomstigheid was dat de incheckbalie maar twee uur en drie kwartier voor vertrek openging. Het bleek een vergissing te zijn. Op de heenweg had ik te maken met een andere vergissing! Een vertraging van een uur. En toen plotseling, na aan half uur werd er een mededeling de schermen opgegooid dat de vliegtuigdeuren dichtgingen. De gebruikelijk waarschuwing/oproep om zich naar de gate te begeven, was overgeslagen…. Toch nog de vlucht gehaald en de terugreis mochten we heerlijk zitten te ontspannen in de luxe lounge. Zo heeft ieder nadeel ook weer zijn voordeel, alleen op het moment dat het nadeel je overvalt heb je (nog) geen oog voor het voordeel.
Morgen ga ik proberen om op tijd op te staan en naar sjoel gaan in Amsterdam. Dan naar mijn kantoor/rabbinaat en van 13:00- 14:00 een overleg in Almere. Vervolgens mijn online sjioer over een interessante vraag van een van de deelnemers: de mens heeft een vrije wil, maar G'd weet desondanks wat er gaat gebeuren. Als G'd dan toch al weet wat de toekomst mij te bieden heeft, waarom dan het gebed? Bidden is vragen, G'd vragen om bijvoorbeeld genezing. Maar als G'd al weet hoe het verdere lot zich zal ontwikkelen, wat is dan het nut van het gebed?
En daarna, na de sjioer: een zoom vergadering. Deelnemers uit Nederland, Canada, USA en Oekraïne. Het onderwerp? Hoe kunnen we de groepen vrijwilligers die in Oekraïne werkzaam zijn om levens te redden met elkaar laten samenwerken. Hoe kunnen we doublures voorkomen en elkaar waar nodig aanvullen. Omdat voor mij Koen Carlier de spil is in Oekraïne en voor de rabbijn die ik in Montréal ontmoette is een ander de spil, heb ik voorgesteld om de twee Oekraïense spillen samen te brengen om nog meer levens te redden.
En terwijl ik denk aan de Zoom meeting morgenmiddag om 15:00 uur en aan de afgrijselijke ontberingen die gevangen soldaten ondergaan en ik denk aan de vele honderden burgers wier huizen zijn vernietigd, dan kan ik niet anders dan mezelf diep generen voor mijn verprutste gisterochtend vanwege het probleem met de paar uur te vroeg op het vliegveld van Montreal. En mijn tien minuten extra hardlopen op Schiphol. Die oratie van Bart Wallet was leerzaam, geen verprutste tijd om naar de professors woorden te luisteren. Maar mijn gekniesoor over een uurtje meer of een uurtje minder op het vliegveld…Vroomheid is niet alleen het dawenen, vroomheid betekent "Ken G'd op al uw wegen", ook als het even tegenzit in het aardse bestaan.


Gedurende de coronatijd begon Opperrabbijn Jacobs met zijn dagboek op verzoek van het
Joods Cultureel Kwartier.
NIW publiceert nu deze bijzondere stukken op haar website.