Herkent u mij?

Ik moest even een pauze inlassen en dus sta ik een dagboek achter. Op de foto ziet u dat ik niet over eenzaamheid had te klagen. Met bijna 6500 rabbijnen was ik in New York bij de jaarlijkse Kinus, de internationale conferentie van Rabbijnen. Zo’n foto is op zichzelf onbegrijpelijk. Vele drones cirkelen boven de groep. Kunt u me vinden? En welke andere Nederlandse rabbijnen kunt u onderscheiden? Tijdens de Kinus heb ik een aantal rabbijnen uit Oekraïne gesproken en ook de opperrabbijn van Rusland, wiens positie, om het mild te omschrijven, lastig is.

De Kinus is als een oplader, maar dan in de spirituele betekenis. Dinsdagochtend om 5:55 uur zette ik weer voet op Nederlandse bodem. Een chauffeur stond netjes op me te wachten om me naar Ysselsteyn te rijden alwaar ik mee mocht beslissen welk kunstwerk op de Duitse Oorlogsbegraafplaats zou gaan herinneren aan de vele Joden, Roma en Sinti die geen graf werd vergund. Ik hoop dat u begrijpt dat ik het onverantwoord vond om zelf te gaan rijden. Gelukkig werkte de wifi in het vliegtuig maar uiterst beperkt, waardoor ik enige uren prima heb geslapen en dus in Ysselsteyn goed kon meedenken. Vanuit de achterbank in de auto heb ik de nodige telefoontjes gepleegd en een paar e-mails beantwoord. Ook ben ik alvast begonnen met het opstellen van de jaarlijkse Chanoeka advertentie in het NIW. Van alle IPOR-rabbijnen heb ik inmiddels binnengekregen waar ze met Chanoeka publiekelijk het licht gaan brengen. Mooi te zien op hoeveel plaatsen de grote Menora publiekelijk ook dit jaar weer zal worden aangestoken. Tegen middernacht lag ik in mijn bed. Een slaappil innemen was niet nodig, want toen ik het bed zag, sliep ik al. Vandaag, woensdag, zaten Blouma en ik, al om 8:15 uur in de auto, op weg naar Wassenaar. Vergadering van de Raad van Toezicht en van de Adviesraad van de Oorlogsgravenstichting. Zowel de voorzitter van de Raad van Toezicht, Piet Hein Donner, alsook de voorzitter van de Adviesraad, voormalig voorzitter van de Eerste Kamer Fred de Graaf, namen afscheid. Voor de partners was er een apart programma, dus heeft Blouma zich niet verveeld. Om 12:00 uur begon de lunch. Voor ons hadden ze speciaal een koosjere maaltijd besteld bij Vos Catering. En toen een uurtje pauze en om 15:00 uur het begin van het middagprogramma. Aanwezig 250 genodigden, onder wie ambassadeurs, de minister van Binnenlandse Zaken, politici en een rijke schakering aan toppers uit de wereld van defensie. Wat doet de OGS, Oorlogsgravenstichting, vraagt u zich wellicht af. Uiteraard het onderhoud van de Nederlandse graven van militairen, verzetsstrijders en anderen die door oorlogsgeweld zijn omgekomen. Het gaat hier over tienduizenden graven in Nederland, Indonesië en op kleinere schaal in nog vele andere landen. Vanwege het 75-jarig bestaan van de Stichting was er vanaf 15:00 tot 18:00 uur een top-programma met een aantal sprekers en een indrukwekkende film over het werk van de OGS en over oorlog. Niet alleen over voorbije oorlogen, maar ook over hoe oorlog ontstaat. Hoe gespannen de situatie nu weer is in de wereld en wat kunnen we doen om een Derde Wereldoorlog te voorkomen.

Uitgeput weer thuisgekomen moest ik nog snel even een rabbinale verklaring opstellen die iemand nodig had om op de Joodse School in Amsterdam toegelaten te worden. Een Zoom-gesprek met een man, die nu in Israël woont, over de eventuele giyur, toetredings-procedure, van zijn niet-joodse vriendin. Ook nog tijd verprutst met de KLM over mijn vlucht van Canada naar AMS. Hoewel ik ervan overtuigd ben dat ik gevlogen heb, en dus aanspraak kan maken op air-mails en XP’s, geeft de computer aan dat ik niet aan boord was en daarom geen aanspraak kan maken op behaalde air-mails Gezeur dus. Maar ik weet zeker dat ik gevlogen ben van Montreal naar Amsterdam, ik kan het aantonen met mijn boardingpas, een foto van mezelf in het vliegtuig en beschik over nog een aantal bewijzen.

Het is nu Rosj Chodesj. De maand Kislev, de maand van het licht is begonnen. We gaan richting Chanoeka, duisternis verlichten. Morgen mijn tweewekelijkse zoom-sjioer. Een interview met een politicus. En morgenavond een lezing in Dedemsvaart. Maar voor nu: me losrukken van alle beelden over oorlog die ik vandaag heb gezien. Mijn bezorgdheid over polarisatie toch even uit m’n hoofd zetten. Licht brengen in duisternis. Het uitdelen van de broodnodige voedselpakketten in Oekraine ligt letterlijk onder vuur. Ik ga naar bed. Inmiddels is het 01:05 uur.

 

Gedurende de coronatijd begon Opperrabbijn Jacobs met zijn dagboek op verzoek van het

Joods Cultureel Kwartier.

NIW publiceert nu deze bijzondere stukken op haar website.