Kinderen van foute ouders.

Normaliter kan ik goed inschatten en weet ik hoeveel tijd ik moet uittrekken voor een gesprek. Maar als gesprek nummer één een kwartier te laat komt en gesprek nummer twee een kwartier te vroeg…En dus moest gesprek nummer twee even in de wacht. Nou hebben we thuis geen wachtkamer, maar mijn Blouma wordt dan ingeschakeld en bekommert zich over de deelnemers aan gesprek nummer twee aan de andere kant van onze kamer. En dus zat Blouma met de twee bestuursleden van de Stichting Herkenning de tijd te overbruggen. Nou heeft ze daar geen moeite mee, gelukkig, maar toch. Je even verplaatsen in de wereld van de ander. En het betrof hier wel een heel andere wereld, de wereld van “Kinderen van foute ouders”. Toen ik Blouma daar zo zag zitten dwaalden mijn gedachten af naar zo’n tien geleden toen Blouma hand in hand stond met de dochter van een SS’er. Beiden huilden. En nu zit ze met : “kinderen van foute ouders”. Waarom ze met mij een gesprek wilden heb ik niet echt begrepen. Ze hebben mij een boek aangeboden, dat ik nog moet lezen, over de problematiek waarmee zij werden en vaak ook worden geconfronteerd. Voor alle duidelijkheid: al hun leden hebben afstand genomen van de foute keuzen van hun ouders. Ik denk dat het ‘door mij begripvol worden ontvangen’ het ultieme doel was van hun bezoek. Voor mij betekende hun bezoek een mogelijkheid om het Joodse principe dat kinderen niet aansprakelijk gesteld mogen worden van fouten van hun ouders, van theorie tot praktijk te verheffen.

Anders dan anders was ook de bijeenkomst, later op de dag, in De Parel van Zuilen. Een uitspanning aan de Vecht. Allen die bijdragen leveren aan www.cvandaag.nl waren bijeengekomen. De website www.cvandaag.nl is de grootste christelijke website van Nederland die zeer breed wordt gelezen. Alle aanwezigen zijn dus uit de (zwaar) christelijke hoek en daartussen liep ik dan met baard en keppel. Mijn aanwezigheid werd buitengewoon gewaardeerd, maar ik kreeg niet het gevoel een museumstuk te zijn, maar voelde mij als een deel van de cvandaag-groep. Er was voor mij speciaal een koosjere maaltijd geregeld en toen een van de deelnemers een touwtje van onder mijn jasje zag uitsteken, kwam hij mij daarop meteen met de beste bedoelingen attenderen en begon al aan het touwtje te trekken. ‘Mijnheer Jacobs, er hangt een draadje uit uw broek”. Uiteraard lief bedoeld, maar ik draag natuurlijk tsietsiet, de Bijbelse schouwdraden aan de vier hoeken van uw kleding. Het was goed en fijn om daar te zijn. Het voelde goed en voelde eenheid. En na al het gezeur met de Raad van Kerken over de vergelijking tussen de Holocaust en de positie van de christelijke Palestijnen, had ik dat wel even nodig.

De sjabbath was gewoon zoals wekelijks een oase in een woestijn van werkzaamheden en spanningen. Omdat ik sjabbath aan het eind van de middag bijna twee uur had geslapen en ik een idee in mijn hoofd kreeg voor een column, was het, voordat ik het in de gaten had, 4:30 uur in de ochtend. En dus was ik vandaag nogal moe. Gelukkig had ik een chauffeur die me naar mijn lezing in Vierhouten begeleidde, zodat ik geen tijd verknalde met achter het stuur zitten en in slaap vallen geen probleem was, omdat ik naast de chauffeur zat en niet de chauffeur was. In Vierhouten een lezing gegeven over de vraag “hoe het Oeroude Jodendom antwoord kan geven op hypermoderne vraagstukken.”. Mijn chauffeur verbaasde zich dat tijdens mijn anderhalf uur lange lezing, geen kik te horen was. Het zegt iets over mijn lezing, maar nog veel meer over het publiek. Allen vrienden van Israël. Geïnteresseerd in al dat Joods is. Ik stop, moet nog een klein artikeltje schrijven en dan is het weer genoeg voor vandaag. Morgen zal ik echt aan mijn toespraak gaan werken voor volgende week. Nou gaat het maken van toespraken mij redelijk eenvoudig af, maar de toespraak die ik moet geven gaat over een boek dat ik dus echt eerst gelezen moet hebben alvorens er iets over te kunnen zeggen. Nu echt naar bed. Morgen een nieuwe dag, nieuwe uitdagingen, nieuwe verse tijd. Om 12:30 uur word ik bij de burgemeester verwacht. Onderwerp? Geen idee. We zien wel.

 

Gedurende de coronatijd begon Opperrabbijn Jacobs met zijn dagboek op verzoek van het

Joods Cultureel Kwartier.

NIW publiceert nu deze bijzondere stukken op haar website www.niw.nl .

 

 

 

 

 

Reacties

Populaire posts