dagboek 19 juli 2023

Over afwisseling niet te klagen. Maar voordat ik mijn dagboek begin en nog niet weet of ik het vanavond nog ga afmaken (het is al bijna middernacht!), wil ik eerst een aantal onmisbare vrijwilligers achter mijn dagboek-schermen bedanken. Op een aantal sites en facebooken worden mijn dagboeken geplaatst. De plaatsers, deels vrijwilligers en deels betaalde krachten, gaan ook met vakantie. Maar toch: allen, zonder uitzondering, hebben vrijwillig toegezegd om het dagboek te blijven plaatsen ondanks hun vakantie. Misschien, zo gaf een van hen aan, zal het een dag later dan gebruikelijk verschijnen, maar verschijnen zal het!

Vanwege een erg lang telefoontje is het inmiddels al twee uur. Maar ik ben nog fris van geest en ledematen (vingers om te typen), dus ga ik nog even dit nachtboek afmaken.

In het ND of het RD (ik presteer het keer op keer om ze door mekaar te halen) werd ik geciteerd over de geautoriseerde verbranding in Zweden van de heilige boeken. Leest u zelf wat erover werd geschreven:

Opperrabbijn Binyomin Jacobs reageert verontwaardigd op de verbrandingen van de religieuze geschriften. „Het is het summum van intolerantie en haat. Het hele fenomeen van verbrandingen deugt niet, of het nu om de Thora, de Koran of de Bijbel gaat.”

Bij de Koranverbrandingen in Zweden is het volgens Jacobs al misgegaan. „De meeste moslims zijn vredelievend, maar dat wordt door veel activisten niet erkend. Er wordt gigantisch gegeneraliseerd, als zouden alle moslims agressief zijn en gezeur veroorzaken. Met het verbranden van een Koran worden islamieten beledigd en dat mag echt niet.”

Christenen lijken de Bijbelverbranding oogluikend toe te staan. Rabbijn Jacobs weet niet waar dat aan ligt. „Jaren geleden werden er in Irak christenen vermoord door Islamitische Staat. Een Armeense gemeente in Enschede hield daarvoor een bijeenkomst met een stille tocht. Ik was gevraagd om te spreken. Ik heb toen mijn verbazing geuit dat een kleine christelijke gemeenschap de straat op gaat, terwijl grote kerken taal noch teken geven. Het raakt ons Joden als wij horen dat er antisemitisme wordt bedreven. Christenen lijkt het echter veel minder te doen als hun geloof aangevallen wordt. Ik weet niet waar dat aan ligt.”

 

En verder de afgelopen dagen? De geweldige verloving van de zoon van mijn gewaardeerde collega Menachem Sebbag. Een grote en grootse receptie, zowel qua catering alsook qua variëteit aan gasten. Heel Joods Nederland was er om het aanstaande bruidspaar en uiteraard de gelukkige ouders rabbijn Menachem en zijn echtgenote Chawi, te feliciteren. Ik denk dat zo’n beetje alle soorten Joden vertegenwoordigd waren. Voor Blouma en mij was het ook een ontmoeting met velen die we al tijden niet meer hadden gezien. Ik denk dat deze happening ook voor velen een reünie was.

Zondag mochten we, want Blouma was mee, een lezing geven in de sjoel van Middelburg. Goede opkomst en aandachtig publiek. Jaren en jaren geleden had ik daar al eens dezelfde lezing gehouden, maar omdat ik het mezelf ook niet meer goed herinnerde ging ik ervan uit dat de toehoorders van toen het nu ook wel vergeten zullen zijn. En aldus geschiedde: dezelfde tekst en dezelfde grappen met evenveel gelach, alsof de grap voor het eerst werd gehoord.  Onderwerp: Kan het oeroude Jodendom antwoord geven op hypermoderne vragen?

En verder: In de Tubantia verscheen een artikel over een urn die op de Joodse Begraafplaats was gedeponeerd. Nu zat het bestuur met die urn in z’n maag en mocht ik dat even oplossen.

En toen we de urn-kwestie hadden opgelost en ik daarover al vele telefoontjes had gepleegd, kwam het verzoek naar boven om iemand uit zijn graf te halen omdat er, zo werd uitgevonden, al iemand in datzelfde graf begraven lag. Foutje dus, of beter gezegd, pijnlijke blunder. Daarnaast ben ik voor inmiddels zes mensen aan het achterhalen in hoeverre ze Joods zijn.  Waarom zouden ze zeggen dat ze Joods zijn, als ze dat niet zijn, hoor ik u vragen. Antwoord: geen idee! Maar het is ook niet relevant, want als u die vraag graag beantwoord wilt zien, dan moet u zich tot een psycholoog of psychiater wenden en niet tot een rabbijn. Tenzij die rabbijn ook psychoog is. Maar aan mij de taak om uit te vinden of de persoon Joods is, los van gevoelens en emoties. Mijn vluchtelingen komen uit Turkije, Afghanistan, Verenigde Staten, Israël, Rusland, Oekraïne, Marokko en Zweden. Ga er maar aanzitten, hoor ik u knarsetandend denken. Hoeveel tijd spendeer ik hieraan en wat is het nuttig rendement? Misschien niets, maar het doel is primair om te voorkomen dat als Joden verklede terroristen proberen Israël binnen te komen. Inmiddels drie uur. Ik ga naar bed. Welterusten, als u ook naar bed gaat.

O ja, het was vandaag Rosj Chodesj, de nieuwe maand. De eerste dag van de zogenaamde negen dagen. Treur, vanwege de verwoesting van de Tempel in Jeruzalem. Geen vleeskost, geen muziek, uitsluitend melkkost en parve  en dat vanwege over het ballingschap waarin we al veel en veel te lang vertoeven.

Bijna vergeten: twee keer bij broodje Meijer geweest. Een aanrader. En de hele dinsdag met Alex Benjamin, directeur van de EJA, European Jewish Association, en Ellen van Praagh, bestuurslid van de EJA, op pad geweest om een conferentie voor te bereiden aanstaande 28 en 29 mei. Onderwerp? Antisemitisme of zoiets. Het precieze onderwerp laat ik u nog wel te zijner tijd weten. Voorlopig concentreren we ons op de locatie, de catering en de gastsprekers. In ieder geval zal er een bezoek worden gebracht aan het Israel Product Centrum, vanwege de tentoonstelling die dan zal worden geopend door de burgemeester van Jeruzalem. Onderwerp van de tentoonstelling weten we nog niet, maar dat dan de opening zal zijn, is bij deze officieel vastgelegd. Je moet toch ergens beginnen, niet?

 

Gedurende de coronatijd begon Opperrabbijn Jacobs met zijn dagboek op verzoek van het

Joods Cultureel Kwartier.

NIW publiceert nu deze bijzondere stukken op haar website www.niw.nl .