FW: dagboek 21 april 2024

Goedemorgen, ik kijk terug op een waardevolle bijeenkomst (donderdag jl.). Uw oproep was helder, uw verhalen indringend. Maar ook hoopvol; we staan in verbinding en geven geen ruimte aan antisemitisme. Een goede dag gewenst 👋🏻 Sander de Rouwe, burgemeester Kampen.

Met de indrukwekkende plechtigheid in Kampen nog vooraan in mijn gedachte, lees ik in de Telegraaf  "Verstoren Dodenherdenking voorstelbaar". Sorry, Telegraaf, maar ik vind het verstoren van een dodenherdenking op 4 mei volledig "onvoorstelbaar"! Maar de realiteit gebiedt me om het vorig jaar nog onvoorstelbare, gewoon te moeten aanvaarden als voorstelbaar en dus normaal.

Vrijdag eerst een vergadering, een lekke band en toen herdenking Kamp Amersfoort en daarna gesprek met burgemeester Bolsius van Amersfoort. Sjabbath was uiteraard rust: geen telefoon, geen televisie. Een grote serene heiligheid met dwars er doorheen een bar-mitswa van een kleinzoon in Almere. Maar wat kunnen we doen aan het steeds zichtbaarder wordende antisemitisme? Educatie, educatie, educatie. Terwijl ik natuurlijk weet dat het antisemitisme onuitroeibaar is. Het blijkt dat sommigen denken dat racisme en antisemitisme identiek zijn en dus hoor ik regelmatig dat er gestreden moet worden tegen racisme, tegen antisemitisme, tegen discriminatie, tegen genderongelijkheid en natuurlijk tegen islamofobie. Voor de goede orde: tegen al deze misstanden moet gevochten worden, maar door de en-en-en benadering wordt de antisemitisme bestrijding ernstig verzwakt. Antisemitisme is haat zonder reden want tijdens de kruistochten hadden we J. vermoord, in de Middeleeuwen waren wij de veroorzaker van de pest, mijn ouders hadden het verkeerde ras in WO-II en nadat we enige jaren geleden nog de veroorzakers waren van corona, zijn nu alle Joden per definitie zionisten. Maar los daarvan: stel ik kom bij mijn dokter met pijn in mijn teen omdat iemand moedwillig op die teen heeft getrapt. In plaats van een zalfje voor te schrijven vertelt de arts mij dat een van zijn andere patiënten ook pijn had in zijn teen. Dat is inderdaad erg zielig, maar ik kom voor mijn teen en niet voor zijn teen. Bovendien als die andere patient toevallig degene was die opzettelijk op mijn teen had getrapt, dan komt dat niet goed over en heb ik er geen boodschap aan. Mijn (klein)kinderen hebben nog nooit anderen uitgescholden vanwege hun geloof of achtergrond. En ze moeten het ook niet in hun hoofd halen! Maar hun leeftijdgenootjes… het wordt met de paplepel ingegeven. En dus is mijn oproep naar onze lokale en landelijke overheden: pak antisemitisme aan, zonder MAAR…

Tijdens de presentatie van Sporen van Joods Leven in Kampen werd in een indrukwekkende presentatie door historicus prof. Maarten Duijvendak aangegeven dat Kampen en IJsselmuiden in de jaren '40-'45 het hebben gepresteerd om zich van 90% van hun Joodse medeburgers te ontdoen. Tijdens zijn presentatie werd er op een groot scherm een foto getoond van de familie Boektje. Beppie Caneel-Boektje heb ik goed gekend. Zij en een van haar zusjes hadden Auschwitz weten te overleven. Vanwege zogenaamde medische experimenten heeft ze nooit kinderen kunnen krijgen. Tante Beppie, zoals mijn kinderen haar noemden, kwam altijd bij ons thuis. Op hoge leeftijd werd ze ziek en ging mijn Blouma met haar naar het ziekenhuis en bleef bij haar tijdens het medische onderzoek. De behandelende chirurg zag plotseling dat ze een nummer op haar arm had staan en vroeg aan Beppie of dit haar telefoonnummer was. Gelukkig was Beppie doof, maar mijn Blouma niet. Een hoogopgeleide arts, een jonge man, die geen verschil meer weet tussen een telefoonnummer en de gaskamers. Wat kunnen we dan verwachten van de nieuwe-Nederlanders?

Lieve mensen. Het is bijna Pesach. Eet de matzes in gezond. Slavernij was niet alleen meer dan 3300 jaar geleden, maar helaas anno 5784 ook weer keihard aanwezig. We gaan maandagochtend het chameets, al het gerezene, verbranden. De matze staat symbool voor nederigheid en het gerezen deeg voor egoïstisch denken. Natuurlijk moeten we het antisemitisme met alle middelen bestrijden. Maar tegelijkertijd hoogmoed en eigenbelang verbranden en daarna het ongerezen brood tot ons nemen, bescheidenheid, om daarmee ook de interne noodzakelijke eenheid te bevorderen.

Hedenochtend kreeg ik een paniektelefoontje. Uit de Israëlische matzes die bij de Hema waren gekocht, was een stukje gebeten. En dus werd ik gebeld. Een typisch Opperrabbinaal probleem. Misschien waren alle matzes vergiftigd en of ik daarom uit voorzorg via een matze-alert de Joodse gemeenschap kon waarschuwen. En dus trad ik meteen in contact met de Hema en zie het bericht hieronder dat binnen een uur vanuit de Aviv Matze fabriek werd verstuurd:

Hello Arjan, further to our phone conversation, the breakage as seen on the picture above happens from a problem in our packing machine. if the bag is sealed the matzos are perfect for consumption. this can happen in some of the matzos, not all boxes. Hope that it clarifies the issue. Wishing you Happy Passover.

Eet de matzes in gezond en excuus dat ik vanwege Pesach t/m 30 april gesloten ben, dus even geen dagboeken!