dagboek 8 mei 2024

Eindelijk weer iets normaals gedaan, namelijk mijn online sjioer (cursus), genaamd Diepgang, gegeven. Want een rabbijn is in principe een leraar, maar door de oorlogssituatie waarin we verkeren, want dat is het dus, vindt er ook bij de rabbijn een verschuiving van werkzaamheden plaats. Ik betrap mezelf erop dat ik meer en meer de actualiteit van het nieuws probeer te volgen. Waarom weet ik ook niet precies, want ik kan er toch helaas niets aan veranderen. Mijn rustige Nederlandse polderlandje wordt meer en meer een land waar de chaos het heeft overgenomen van de te veel toekijkende overheid. De bron van de chaos had ik helaas al jaren en jaren geleden voorspeld, in sjoel, bij herdenkingen. Ik ben gaan zoeken tussen mijn oude toespraken en zie: mijn toespraak uit 2011, een bar-mitswa geleden. Twee zussen maakten een eind aan hun leven, ze konden het niet meer aan, april 1943. Pas 68 jaar na hun tragische dood werden er op hun graven, op de Joodse begraafplaats in Renkum, een matsewa, een grafzerk, geplaatst. En hier dan mijn toenmalige toespraak die helaas pijnlijk actueel is, omdat we wegkeken want dit zou nooit meer gebeuren. Maar het gebeurt dus wel, anno 2024!

 

“Vrijheid op straat! Is het een statement of is dat een vraag?

Betekent vrijheid op straat dat Esther en Betje Cohen tot wanhoop gedreven mochten worden omdat anderen meenden vanuit hun visie dat er voor Esther en Betje geen vrijheid mocht zijn?

Betekent vrijheid op straat dat alles getolereerd moet worden omdat tolerantie onbegrensd moet zijn?

Betekent vrijheid op straat dat het gewoon is dat ik anno 2011 word nagescholden, omdat ik Joods ben?

Ja, er waren in ons tolerante Nederland slechts weinigen echt fout, maar ook maar weinigen waren echt goed! De grote meute zag het gebeuren, zweeg, voelde zich machteloos of probeerde wat bij te klussen door onderduikers te verraden en daarmee fl. 7.50 per verraden Jood te verdienen.

De stille tocht naar de dodenherdenking, de vlag halfstok, de stilte, waarin we terugdenken aan alle slachtoffers, aan de heldhaftige verzetsstrijders die het niet overleefden, aan de soldaten die ons kwamen bevrijden en het leven lieten en hier de eeuwige rust vonden, ver weg van hun dierbaren…

 

Voor vrijheid hebben zij gestreden

Voor toen, voor morgen en voor het heden.

Maar als vrijheid betekent, alles kan en alles mag

En respect verdwijnt voor andersdenkenden en voor gezag.

Als waarden en normen vervagen en verdwijnen

Als mensen alleen denken aan zichzelf en aan de zijnen.

En voor de ander is geen plaats en is geen oord

Als het gewoon is te denken dat dat zo hoort.

Dan is de vrijheid van toen niet de vrijheid van het heden

Is het niet de vrijheid waarvoor zij streden.

Zij streden voor vrijheid op straat,

Maar alleen dan, als het niemand anders schaadt.

Laten wij de slachtoffers, verzetsstrijders en bevrijders gedenken en eren

Door het opkomend antisemitisme niet te tolereren.”