Vallen Joden buiten de discriminatie-boot?

Het was een bijzondere ervaring op Kasteel de Hooge Vuursche in Baarn. Ik doel op de Verbindingsborrel van www.cvandaag.nl  Omdat ik een van de medewerkers ben van cvandaag, de grootste christelijke website van Nederland, was ik ook uitgenodigd. Zo’n tachtig column-schrijvers bijeen. Kritische mensen, maar allen als één man/vrouw achter Israël, althans daar ga ik gemakshalve maar even vanuit, want cvandaag is tegen antisemitisme en staat dus, zo ervaar ik dat, achter Israël. Speciaal voor ons, want mijn Blouma, mijn wandelend geheugen, was uiteraard ook aanwezig, was het een fijn samenzijn, het voelde thuis. Het ‘uiteraard’ is hier nog iets meer ‘uiteraard’ omdat de big boss van cvandaag, Rik Bokelman, een goede vriend van ons beiden is sinds onze Oekraïne-Israël-reis met Christenen voor Israël. En los van deze reis, nog van voor het Coroniale-tijdperk, hebben wij samen “Rab en Rik, twee vrienden over de zin van het leven” gepubliceerd.  (Bij deze, als sluipreclame, van harte aanbevolen).

De Verbindingsborrel was dus warm, vriendschappelijk en vol bemoediging. Mijn vriendje, Gert-Jan Segers, naast wie ik daags tevoren nog uitgebreid had mogen zitten tijdens het Galadiner van de EJA, European Jewish Association, waar hem de prestigieuze King Salomon Award was ten deel gevallen, hield een indrukwekkende lezing, gebaseerd op, zo zou ik het willen omschrijven, een waarheid als een koe. Hij toonde met statistieken aan hoe gevaarlijk de mobiele telefoon is voor de gezondheid van onze huidige jeugd. En toch zwijgen we en laten het gebeuren. Idem, zo bracht Segers, was het met roken. Het was bij ieder bekend welke afschuwelijke schade roken kon aanrichten… en toch lieten we het toe. Hetzelfde, maar dat waren niet de woorden van Segers, kunnen we nu zeggen over de vergrijzing. Iedere malloot had kunnen voorspellen dat het propageren van geboortebeperking uiteindelijk zou leiden tot de gebakken peren van de vergrijzing waarmee we ons heden ten dage geconfronteerd weten.

De Verbindingsborrel, waar mij ook nog werd toegestaan om een paar woorden te spreken, was in een woord: bemoedigend! En toen kwam ik thuis en zag een goed ogende folder op tafel liggen uitgegeven door Discriminatie.nl van de Provincie Utrecht. “Samen voor gelijke behandeling in de provincie Utrecht. Gediscrimineerd of ongelijk behandeld? Melden helpt!” Klinkt goed, dacht ik bij mezelf. Maar na de folder grondig te hebben gelezen, voelde ik hoe ik van het warme bad van de Verbindingsborrel, onder een ijskoude douche belandde. Zes discriminerende situaties werden in de folder benoemd: seksuele geaardheid;  een hulphond die een restaurant niet in mag;  een donkere huidskleur; na zwangerschapsverlof je baan gewijzigd zien; leeftijdsdiscriminatie;  een moslima die vanwege haar hoofddoekje onjuist wordt bejegend. Maar, zo vroeg ik mezelf verbaasd af, waarom geen woord over antisemitisme? Bestaat dat niet in de Provincie Utrecht? Valt het in het niet bij andere vormen van discriminatie? Was de maker van de folder bang om het antisemitische beestje bij de naam te noemen? Of valt Jodenhaat niet onder discriminatie? Beste dagboekenier: u mag het zeggen, want ik weet het werkelijk niet. Maar het voelt niet goed.

De sjabbat ligt inmiddels alweer bijna een etmaal achter ons. Even was ik weg van alles. Segers, u ziet dat ik erg goed naar zijn inleiding heb geluisterd, gaf aan dat hem als politicus de aanvallen van links, rechts, voor en achter niet echt raakten want het was een onderdeel van het politieke spel van de politiek.  Overigens vinden we de politieke spelletjes niet alleen in de politiek. Ook in bedrijfswereld speelt de politiek een essentiële rol.  Wat dacht u van ziekenhuizen? Van de kerk? En soms zelfs speelt er in de rabbinale wereld ook politiek, omdat men de Eeuwige vergeet en de IK de afgod is geworden. Segers gaf aan dat aanvallen van buitenaf makkelijker te accepteren zijn dan aanvallen vanuit de eigen beweging, door de eigen mensen. En toch: we staan aan de vooravond van Sjawoe’ot, het Wekenfeest, de dag waarop Mozes de berg Sinai beklom en G’d naar beneden kwam. Het huwelijk was ontstaan tussen het Boven en het beneden.  De Tien Geboden en de totaliteit van de Thora werden in een woestijn gegeven, waarmee de Eeuwige aangaf dat juist in een woestenij, in een plaats waar het best lastig is om Hem te dienen, juist daar bereikt de Thora zijn doel, juist daar ligt onze opdracht. G’d heeft een wereld gemaakt vol valkuilen en verleidingen. Waarom? Waarom überhaupt een Schepping? Had en heeft de Eeuwige ons nodig?

Ik weet alleen dat G’ds wegen voor ons begrensde mensen ondoorgrondelijk zijn. En dus is het stellen van de waarom-vraag een verkwisting van tijd en energie. Waarom antisemitisme? Ik zou bijna antwoorden met een wedervraag: waarom niet?

De Thora is in een woestijn gegeven en daar in die woestijn werden onze voorouders geacht die Thora na te leven. Hetzelfde geldt voor ons: enerzijds acceptatie. Maar tegelijkertijd niet achteroverleunen! Keihard bestrijden wat er te bestrijden valt.

En dus spreek ik luidkeels mijn verbazing uit dat in de perfecte aansprekende en noodzakelijke folder tegen discriminatie, wij Joden buiten de discriminatie-boot vallen.  Maar gezien de folder ‘van buiten’ komt en intern ik juist de eenheid dankzij 7 oktober zie groeien, laat ik het maar voor wat het is.

De telefoon gaat. Een mij onbekende man uit de USA. Een vriend van hem is opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis ergens in Nederland. Of we kunnen helpen. We gaan aan de slag.