dagboek 5 maart 2025

Het was maandag aan de hectische kant. Nadat ik vorige week donderdag een schrijven onder ogen kreeg van een Hilversumse wethouder waarin Israël nogal onheus werd bejegend, heb ik contact opgenomen met de Hilversumse burgervader. Naar aanleiding daarvan werd er een spoedvergadering van B&W ingelast op vrijdagmiddag en vervolgens heeft de betrokken wethouder zijn ontslag ingediend, hetgeen pas maandagochtend door de (inmiddels ex)) wethouder zelf naar buiten werd gebracht. Het voorval heeft veel media-aandacht gekregen. Was achteraf bezien mijn actie goed of niet? Geen idee, maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik die maandag me niet hoefde te vervelen dankzij de Gooise media-aandacht.

Diezelfde maandag vernam ik het plotselinge overlijden van Michael Jacobs, de man die jarenlang dagelijks op de Dam stond om tegen antisemitisme te protesteren. Wellicht werd hij jaren geleden nog gezien als een zonderling die protesteert tegen een niet bestaand spook. Heden ten dage werd hij niet meer als een dwaze beschouwd, maar als een realist met een vooruitziende blik en een onuitputtelijk doorzettingsvermogen.  Beste Michael, dank voor je tomeloze inzet en je inspiratie. Wat geweldig en wat verdiend dat er zovelen bij je lewaja aanwezig waren!  

Gisteren dus zijn lewaja op Muiderberg, maandag was het raak in Arnhem. David Stegers, de oud-voorzitter van de Joodse Gemeente Arnhem, werd daar op hoge leeftijd begraven. Was Michael het toonbeeld van een lid van onze gemeenschap die naar buiten extreem zichtbaar was, Stegers vormde vele decennia het interne hart van de Nederlands Israëlitische Hoofdsynagoge Arnhem. Voor ieder stond hij klaar, altijd was hij beschikbaar, te allen tijde kon op hem een beroep worden gedaan. Een van mijn voormalige bestuurders hield me regelmatig voor dat de begraafplaats vol ligt met mensen die onvervangbaar waren. Hij bedoelde hiermee aan te geven dat ieder juist vervangbaar is. Ik geloof er niet in. Ik denk dat bijvoorbeeld zowel Stegers, die als bestuurder in functie werd begraven, niet zo eenvoudig vervangbaar is. En wie kan Michael, met zijn gigantische doorzettingsvermogen, dagelijks op de Dam vervangen? 

En ondertussen ettert de kwestie Hilversumse wethouder nog een beetje na. In enkele media wordt vermeld dat de hele situatie het gevolg is van de Israël-lobby. De burgemeester zou er dus ingetuimeld zijn en eigenlíjk, gelijk de wethouder, ook slachtoffer. Het bekende antisemitische beeld: Joden hebben alle macht, al het geld en beheersen het wereldgebeuren.

Vandaag was het voor mij geen Boekenbal, geen Boekenweek, maar Boekendag. Om 8:45 uur zat ik al op de weg. Gelukkig werd ik gereden, zodat ik ook even mijn nog niet geheel wakkere ogen kon sluiten. Kon sluiten, want uiteindelijk bleef ik wakker om mijn ogen uit te kijken. U snapt even niet wat ik bedoel. Na de gewone A28 en A12 reden we kilometerslang op een uiterst smalle dijk langs de Lek. Schitterend! Ongelofelijk dat dit nauwelijks een half uur bij ons vandaan is en ik het nog nooit eerder had gezien. Na zo’n tien kilometer moesten we vlijmscherp rechtsaf, stijl naar beneden. En daar lag Jaarsveld. Een piepklein dorp met nog geen driehonderd inwoners. Wat ik daar te zoeken had? Er vond een boekpresentatie plaats. Het boek, genaamd Onthullende Preken, bevat zesendertig preken die allen gekoppeld zaten aan de Rol van Esther en allen waren uitgesproken en op schrift gesteld na 7 oktober. De wijze waarop ik ontvangen werd, de vriendschap die werd uitgestraald was onverwacht en bijzonder. Nog nauwelijks uit de auto kwam de schrijver, ds. Bogerd, al op me af om me welkom te heten en uit te leggen dat we ons niet in Jaarsveld bevinden, maar op. Gelijk, zo schoot me meteen te binnen, je ook niet in, maar op Urk woont.  Vierhonderd leden telde zijn gemeente, allen diepgelovig en allen als een grote onwrikbare rots achter Israël.  Uiteraard zat ik, bij de officiële plechtigheid, vooraan. Maar niet zomaar vooraan. Rechts van mij de burgemeester en links de Commissaris van de Koning in de provincie Friesland, mijn vriend Arno Brok. De schrijver van de “Onthullende Preken” ds. Bogerd is een dominee die vanuit de Joodse bronnen de Poerim geschiedenis niet alleen verklaarde maar tegelijkertijd iedere mogelijkheid die de Rol van Esther bood aangreep om vertaalslagen te maken naar het heden, de plaats van Israël, het antisemitisme.  Ik was de eregast! Maar eigenlijk formuleer ik het onjuist, want het ging niet om Binyomin Jacobs, maar om mij als vertegenwoordiger van G’ds volk. Wat voelde ik me daar veilig.

En toen, inmiddels al bijna middag, via een tussenstop thuis, naar Zwartewaterland. Ook daar een boek. Geen preken, maar een beschrijving van “Joods leven in Zwartewaterland”. Met als ondertitel “Denken jullie nog aan mij”?  Doel? Educatie in de strijd tegen antisemitisme. Mijn aanwezigheid werd ook hier uitgebreid gememoreerd. En ook hier ging het niet over mij, maar over mijn functie, vertegenwoordiger van de Joodse Gemeenschap.  De burgermeester en ik kenden elkaar. Hij is van geen kant ‘een burgemeester in oorlogstijd’, maar een bijna fanatieke vriend van Israël die nooit zal zwichten, een tomeloze strijder voor Israël, die in zijn kantoor de vlag van Israël demonstarief laat wapperen.

Het was een dag vol uitersten. Want tijdens mijn reis in de auto, bijna driehonderd kilometer, kreeg ik een telefoontje van een Joodse mij onbekende man. Hij, geboren in 1938, was de enige overlevende van zijn geboorteplaats. Recentelijk werd daar een monument onthuld ter nagedachtenis aan de zeventien Joodse inwoners die werden vermoord. Zo graag had hij bij die onthulling als enige Joodse inwoner en overlevende een paar woorden willen spreken. Het werd hem geweigerd… Een ander telefoontje, over de zorgen voor de Joodse toekomst in ons land… Een paar berichten van tegenstanders van Israël die uiteraard geen antisemieten zijn, maar slechts tegen Israël. Zij hebben de eeuwenlange alles overheersende Joodse-lobby omgedoopt tot een oppermachtige Israël-lobby die het totale wereldgebeuren onder controle heeft.

Maar als ik terugblik is toch mijn conclusie: Our love is stronger than their hate!