dagboek 21 april 2025

Dit wordt een lastig dagboek, want sinds mijn vorige dagboek zijn er twaalf dagen verstreken en never a dull moment, dus een scala van onderwerpen, e-mails en telefoontjes hebben de Jacobs-revue gepasseerd. En dus nu moet ik kiezen om te voorkomen dat dit gewone dagboek ontaardt in een soort jaarverslag, maar dan over twaalf dagen.

Net voor Pesach was er een vergadering in Kamp Amersfoort van de Oorlogsgravenstichting. Ik beschouw het als een voorrecht om in de adviescommissie van deze stichting te mogen zitten en zo de mannen en vrouwen die voor onze vrijheid zijn gesneuveld te mogen eren.

Net voor Pesach werd ik ook geconfronteerd met een irritante Reichskriegsflagge die het aangezicht van mijn woonplaats op een paar honderd meter van ons huis meende te moeten bezoedelen en het bestaan van Kamp Amersfoort bijna leek te ontkennen. Zal wel pro-Palestijns bedoeld zijn en dan wordt het natuurlijk getolereerd. Maar de link tussen het huidige Midden-Oosten-conflict en nazi-Duitsland ontgaat me een beetje, hetgeen wel aan mijn beperkte verstandelijk eigenschappen zal liggen. Maar ja, denk ik dan, het hele fenomeen antisemitisme spoort niet, is onlogisch, maar toch bestaat het en mogen alle middelen om dat antisemitisme te voeden worden aangewend, ook als er geen enkel verband bestaat tussen Joden, Palestina en een scala aan etnische groeperingen die waarschijnlijk nog nooit een Jood hebben gezien, maar de Jodenhaat wel met zich meedragen. En wat doet de lokale overheid met deze Reichskriegsflagge? Of die mag blijven hangen of niet wordt aan hogere instanties overgelaten, en ondertussen…de-escaleren! En dus bestuurlijk achteroverleunen.

Ik ben benieuwd hoe de onthulling van het Joodse Monument over enige weken gaat verlopen, want ik vrees dat dit monument ter nagedachtenis aan de moord op de Amersfoortse Joden gedurende de bezettingsjaren gezien zal worden als een pro-Israël demonstratie en dus zal er from the river to the sea gebruld moeten worden. Als dat zal worden getolereerd, stap ik op en roep ik alle aanwezige Joden en vrienden van de Joodse gemeenschap op om mij te volgen... De nagedachtenis aan de Joodse slechtoffers van het Naziregime, die eindelijk na meer dan 80 jaar een monument krijgen als een soort grafzerk zonder graf, laat ik niet bezoedelen. B en W Amersfoort: bepaal uw standpunt vooraf, wacht niet tot de tegendemonstratie er is, kijk niet weg en verschuil u niet achter het nieuwe heilige woord: de-escaleren!

Pesach was verder erg fijn. Ik sprak een in 1942 in Budapest geboren vriend. Zijn moeder wist hem en zijn twee oudere broers uit het getto te smokkelen in 1944 door zich voor te doen als een niet-Joodse vrouw. Haar man moest geld afstaan aan het Joodse getto-bestuur die dat dan weer aan de Nazi’s zouden moeten geven om erger te voorkomen. Een soort Nederlandse Joodse Raad dus, dat getto-bestuur, of misschien wel vergelijkbaar met de campagne “Joden zeggen nee” van Nederlandse Joden(?) die menen hun handtekening tegen Netanyahu te moeten plaatsen. Hij weigerde en kreeg toen te horen dat zijn weigering aan de Nazi’s gemeld zou moeten worden. En dus dook hij onder. Uiteindelijk hebben vader, moeder en de drie jongens de oorlog overleefd en hebben tijdens de Hongaarse opstand in 1956 het communisme weten te ontvluchten. Mijn bejaarde Hongaarse vriend ergerde zich blauw aan het bezoek van Netanyahu aan Budapest. Hoe kon hij daar staan terwijl met het einde van Nazi-Duitsland in zicht Hongarije alsnog zijn Joden de gaskamers instuurde!?

Zo heeft oorlog vele kanten en afschuwelijke nuances. Daarover mag gesproken worden, nagedacht, een mening gevormd. Maar de oorlog van elders in onze Nederlandse samenleving importeren, is zinloos, schadelijk en volledig onacceptabel

Met mijn nieuwe vriend, de (ex?) wethouder van Hilversum, heb ik een tweede gesprek gehad, deze keer bij mij thuis. Pesach is voorbij en we gaan samen kijken hoe het antisemitisme te bestrijden. Ik heb alweer een whatsapp van hem ontvangen. We begrijpen elkaar, voelen wederzijds respect, verschillen nog steeds van mening over een aantal punten, maar zijn het ook volledig met elkaar eens dat het antisemitisme keihard bestreden moet worden.