dagboek 14 mei 2025

 

Eigenlijk had ik nog een extra dag in Madrid zullen blijven om Toledo te bezoeken, maar omdat ik het gevoel had dat ik niet mocht ontbreken bij “Vier Jom Ha’atsmaoet” van Christenen voor Israël woensdagavond in Katwijk, heb ik mijn ticket gewijzigd en ben ik gisteravond/nacht thuisgekomen, Blouma in Madrid achterlatend. Maandagochtend waren we om 4:15 uur vertrokken en om 10:30 uur zaten we al in ons hotel om deel te nemen aan de conferentie van de EJA, de European Jewish Association, voor bestuurders van Europese Joodse Gemeenten. Het onderwerp was Building or Leaving, decision time for Europe’s Jews, met andere woorden: wel of niet uit Europa vertrekken.  De conclusie was nagenoeg eensgezind dat we ons niet weg laten treiteren, maar hoe verder om te gaan met het explosief groeiende antisemitisme was waarover werd gesproken en gedelibereerd.

Een van de sprekers was een soldaat die, toen ik hem vertelde dat ik woensdagavond, vanavond dus, zou gaan spreken voor Christenen voor Israël, mij een whatsapp stuurde met de volgende door google vertaalde, en door mij bijgeschaafde, tekst:

Mijn naam is Ohaviah Sharabi. Ik ben van beroep journalist maar ben ook een van de vele dienstplichtige soldaten in het Israëlische leger. Sinds 7 oktober zit ik als reservist onder de wapenen. Vorige week nog was ik actief betrokken bij de bescherming van ons land. Ik kom uit een orthodox-joods gezin en heb twaalf broers en zussen. Voor mij en enkele van mijn broers was het niet weggelegd om de hele dag Thora-studie te bedrijven. Wie dat kan – gezegend is hij, het is een grote verdienste. Maar een paar van mijn broers en ikzelf voelden het als onze plicht om het leger in te gaan hoe afschuwelijk oorlog ook moge zijn. Bij een raketinslag heb ik vrienden, waaronder mijn eigen commandant, voor mijn ogen zien sneuvelen.

Maar ook heb ik gezien, en daarvan was ik het meest ontdaan, muren van kinderkamers en van scholen: posters, tekeningen, bebloede handen, heil Hitler en hakenkruizen die het vermoorden van Joden verheerlijkten. Het was nadrukkelijk niet alleen tegen Israëliërs gericht, maar riep op tot een diepe haat naar alle Joden, in Europa en waar ook ter wereld. Zolang er op deze wijze haat wordt gekweekt zal vrede een illusie zijn. Ik wil jullie, Christenen voor Israël, persoonlijk danken voor jullie steun aan Israël – moreel, maatschappelijk, politiek en economisch. Jullie inzet voor Israël is in de huidige wereld vol vijandschap geen vanzelfsprekendheid. Het geeft ons kracht om door te gaan, dagelijks biddend voor vrede, shalom voor alle bewoners van G’ds aarde.

De conferentie werd vandaag afgesloten met een bezoek aan Madrid, een plaats vol Joodse historie. Overigens was het goed dat we er even tussenuit waren, want we hadden wel een bijzondere sjabbat achter de rug. Toen Blouma na de Kiddoesj naar huis wilde gaan trof ze een man in de steeg voor sjoel met lucifers, stukjes papier en een blik haarspray. Omdat dat niet zo gebruikelijk is, heeft ze de gabbe van de sjoel gewaarschuwd. Vervolgens is het geëscaleerd want de man dook meteen in de slachtofferrol en heeft een aantal sjoelbezoekers achtervolgd, gefilmd, bedreigd en geïntimideerd. Het ‘slachtoffer’ brulde dat hij nu wist waar bijna alle sjoelbezoekers wonen en verklaarde de Drieringensteeg tot Gaza, door Joden bezet gebied, waar hij dus van de Joden niet mag komen... Overigens was hem niet gezegd dat hij zich daar niet mocht ophouden, hem was uitsluitend gevraagd wat hij voor de synagoge deed met haarspray, papier en lucifers.

De Joodse Gemeente zal wel een proces aan z’n broek krijgen wegens discriminatie, want zo loopt het vandaag met recht en onrecht. Kijk naar Marco Kroon, drager van de Willemsorde, die zal worden aangeklaagd omdat hij heeft ingegrepen toen een paar demonstranten in Wageningen op 5 mei, de Nationale Bevrijdingsdag, over de afzetting meenden te moeten klimmen om een conflict van elders in de wereld hier te importeren en de buitengewoon waardige herdenking van de Shoah en de viering van de bevrijding tachtig jaar geleden te verstoren. Ik heb het in Wageningen allemaal mogen meemaken.

De Joodse Gemeente Amersfoort is zich met de lokale politie aan het bezinnen hoe er verder moet worden gehandeld om een zo veilig mogelijk klimaat te creëren voor de sjoelbezoekers die gewoon hun sjabbat willen vieren in de bijna 300-jarige synagoge.

Overigens was een van de sprekers in Madrid rabbijn Yehuda Kaploun uit de VS, die niet alleen een aangetrouwd familielid van Blouma bleek te zijn, maar ook een vertrouweling van Donald Trump. (Waarbij de vraag rijst wat belangrijker is, vertrouweling van Trump of familie van mijn Blouma!) Naar het zich laat aanzien zal hij binnenkort een benoeming krijgen om mondiaal vanuit de president van de Verenigde Staten het antisemitisme te bestrijden.

De bijeenkomst in Katwijk van Christenen voor Israël vanwege Jom Ha’atsmaoet was indrukwekkend. Geweldige sprekers, schitterende muziek, maar het meest imposant was de pro-Palestijnse demonstratie. Hoewel ik er zelf niet veel van meegekregen heb, want ik kwam en vertrok via de achterdeur, heb ik toch begrepen dat de pro-Palestina demonstratie dankzij honderden Katwijkse jongeren, geen ruimte kreeg. Hoe het precies in mekaar zat zal ik morgen wel te horen krijgen. Wat ik wel heb meegekregen was dat er onrust was, maar van wie en waarom is me niet duidelijk en mijn nachtrust ervoor opofferen, wetend dat er toch niets meer aan te doen valt, ga ik gewoonweg niet doen. En dus voor nu: lajla tov – een goede nacht!