dagboek 21 september 2025

We zijn drukdoende om ons voor te bereiden voor de Jamiem Noraïm, de Hoge Feestdagen. Morgenavond begint Rosj Hasjana. Ondertussen stond in Den Haag e.e.a. op z'n kop vanwege anarchie. Ik herhaal maar weer even: het begint met antizionisme, gaat sluipend over in antisemitisme, vervolgens ontstaat een polarisatie en dan wordt het einddoel bereik: anarchisme! Alles mag en alles kan. Respect voor andersdenkenden bestaat niet meer, politie wordt voor rotte aap uitgemaakt en uiteraard zijn Israël en de Joden de schuld...

Zojuist ben ik teruggekomen van de onthulling van twee grafzerken op de Joodse begraafplaats te Zutphen. Het was een goede bijeenkomst. Ik heb op de sjofar geblazen, de overledenen beschreven en benadrukt hoezeer zij beiden, de heer en mevr. Senator, zich jarenlang geheel belangeloos hebben ingezet voor de Joodse Gemeenschap, intern en ook naar buiten toe. Een geweldige prestatie, zeker als we hun geboortedata op de zerken zagen: eind 1930. Dus beiden bewust de oorlog meegemaakt. En dan ondanks alles verder gaan en jezelf inzetten om dat wat gepoogd werd uit te roeien, weer enigszins te laten overleven.

Ik deel met u, trouwe dagboeklezers, mijn herderlijk schrijven en wens u een sjana towa oemetoeka, een goed en zoet jaar, een jaar van sjalom, echte vrede!

Van de eerste klank tot de laatste dans…

Op de eerste Elloel (precies een maand voor Rosj Hasjana) vindt de aftrap plaats voor de periode van de Hoge Feestdagen met het blazen op de sjofar. Onwillekeurig zullen we dit jaar bij dat eerste inspirerende geschal van de ramshoorn, ook het gekerm van 7 oktober 2023 horen en het pijnlijke zwijgen van de wereld. De beruchte 7 oktober was toen, op de Joodse kalender, de dag dat het Slotfeest werd gevierd, het einde van de periode van Hoge Feestdagen. Die afsluiting was voor velen in Israël een abrupt en gruwelijk einde en voor de gijzelaars het begin van een onbeschrijfelijk en onacceptabel lijden.

En toch vieren we de Hoge Feestdagen, dit jaar, vorig jaar en in de toekomst en smeken de Eeuwige, wiens wegen vaak ondoorgrondelijk zijn, om sjalom te brengen voor Israël en voor alle volkeren van Zijn aarde, ook voor hen die ons het bestaansrecht willen ontnemen.

Natuurlijk is het goed om de media te volgen, geïnformeerd te blijven, alertheid te betrachten, weten wie onze belagers zijn. Maar de vraag is wel hoe diep die informatie mijn dagelijks leven beïnvloedt. Zie ik nu achter iedere boom een antisemiet? Neem ik ieder negatief en bedreigend bericht voor waarheid aan? Bepaalt het nieuws mijn dagelijks denken, doen en laten? Beheersen de media mij omdat ik de media niet kan beheersen? Zijn sociale media mijn nieuwe afgoden geworden en is er voor de Eeuwige, de G'd van Israël, geen plaats meer in een door angst beheerst leven?

De Hoge Feestdagen fluiten en blazen ons terug, als we onverhoopt, maar begrijpelijk, even verdwaald waren, geobsedeerd door zorgen en angsten.

De klank van de sjofar roept op om wakker te worden, niet te blijven dromen, de werkelijkheid onder ogen te zien, maar tegelijkertijd niet te verdrinken in een realiteit die we uiteindelijk niet in eigen hand hebben.

Het is fijn dat zeer velen juist door het weelderig bloeiende antisemitisme uit hun pogingen om te assimileren ontwaken en de weg naar hun roots, hun Joodse identiteit, herstellen.

Maar zo'n herstel als gevolg van een gevaarlijke en bedreigende entourage, is wankel, heeft behoefte aan een goede fundering. En dat is de periode van de Jamiem Noraïm, de Hoge Feestdagen of beter vertaald: de Ontzagwekkende Dagen. Dagen die ontzag opwekken voor de diepere betekenis van ons zijn hier op aarde.

'Als je maar gelukkig bent', hoor ik regelmatig zeggen. Geluk is het waarom het zou moeten draaien. Maar is die benadering juist? Is geluk de essentie van ons bestaan?

De ontzag-wekkende dagen hebben als hoofddoel het kweken van respect, onderdanigheid, ontzag. Als ontzag ontbreekt ontstaat er chaos.

Het huidige antisemitisme is slechts een opstapje naar een veel groter gevaar: polarisatie. En van polarisatie komt anarchisme en, zoals er in de Pirkee Awoth keihard wordt gewaarschuwd: anarchisme leidt ertoe dat mensen elkaar levend verslinden. Mocht u daaraan twijfelen: kijk om u heen en zie…

En dus moeten we eerst op Rosj Hasjana wakker worden, ieder als individu, onze tekortkomingen op Jom Kippoer onder ogen durven zien om vervolgens ons kwetsbaar op te stellen door publiekelijk in een fragiel loofhutje te gaan wonen zonder een beschermend dak en dus volledig afhankelijk van wat er over ons zal neerdalen.

En als we dat alles fysiek en geestelijk hebben doorlopen zetten we de sociale media, kranten en vooral bewust misleidende televisiebeelden aan de kant en dansen vanuit een spirituele eenheid op de laatste dag van Soekot, het Slotfeest, met de Thora stevig in onze armen geklemd een jaar van Sjalom tegemoet.

Am Jisraeel Chaj, het Joodse volk leeft en overleeft!

לשנה טובה ומתוקה בגו''ר

Binyomin Jacobs